Ψηφιακή Παιδεία

        Διαβάζοντας τις παραπάνω ερμηνείες συνειδητοποιούμε πόσο συχνά η ελευθερία προσωπικής γνώμης είναι τόσο περιορισμένη στο σύγχρονο μοντέλο εκπαίδευσης. Άραγε πόσο δικές τους είναι οι απαντήσεις που εκφέρουν οι μαθητές; Πιθανότερο είναι να συμβαίνει να κατευθύνεται η σκέψη σε κανάλια που θα καταλήγει σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. 

         Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από εκπαιδευτικούς που σκέφτονται ελεύθερα, θα τιμούν το λειτούργημά τους και θα υποστηρίζουν επιστημονικά την προσέγγιση του ευαίσθητου αντικειμένου τους. Η πολυφωνία, η διαφωνία, η τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία, η έλλογη αντιπαράθεση και η κριτική αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της ελεύθερης εκπαίδευσης. Χρειάζεται θαρραλέα και αξιοπρεπή στάση από τους εκπαιδευτικούς στην ανάληψη του δύσκολου λειτουργήματός τους.

      Ο διάλογος στην εκπαίδευση πρέπει να περιλαμβάνει τα συναισθήματα, τη διαίσθηση, την ευαισθησία για τα προβλήματα, τη φαντασία. Έτσι μπορεί να είναι δημιουργικός και να οδηγήσει στην αναστοχαστική σκέψη (reflective thinking). Η ενεργή επίμονη και προσεκτική παρατήρηση στη σκέψη πρέπει να εξουδετερώσει την κυριαρχούσα παθητική αντιμετώπιση στη σκέψη. Συζητήσεις με εκπαιδευτικούς και από τη μικρή προσωπική μου εμπειρία βλέπω ότι οι μαθητές δυσκολεύονται να παράγουν δικές τους απαντήσεις. Είναι μαθημένοι σε απαντήσεις που διαμορφώνονται πάνω σε έτοιμα καλούπια και το ατυχές είναι ότι έχουν μάθει αυτές να εκτιμάνε και να θεωρούν σωστές. Οτιδήποτε ξεπερνάει αυτό που «περιμένει ο δάσκαλος», «αυτό που θα γίνει αποδεκτό από τον βαθμολογητή», είναι περιττό. Διαμορφωμένες εκφράσεις τύπου «το νου σας μην γράψετε κάτι τέτοιο θα σας κόψουν, μην το επεκτείνετε τόσο ο βαθμολογητής θα κουραστεί, μην πάτε να του κάνετε τον εξυπνάκια» δείχνουν μία απελπιστική διάσταση του πόσο κριτική είναι η παιδεία που παράγεται σήμερα. Πιθανότερο είναι κάτι τέτοιο να είναι και προτιμητέο από την κυρίαρχη πολιτική γιατί η κριτική σκέψη είναι η δύναμη εκείνη που προάγει συνειδητοποιήσεις, αλλαγές, απαιτήσεις και επαναστάσεις. Όταν υπάρχουν ποικίλα ρεύματα που αποχαυνώνουν τον σύγχρονο άνθρωπο από το να λειτουργεί με πρωτοτυπία, πάνω σε πραγματικές συνθήκες με σκοπό την αλλαγή την ατομική και την κοινωνική, ρεύματα όπως η επιρροή των ΜΜΕ, του καταναλωτισμού, του μειωμένου ελεύθερου χρόνου, της συσσώρευσης άχρηστων πληροφοριών, χάνεται η σκέψη που θα συντελεί στη δημιουργία. Βολεύεται μέσα σε προαποφασισμένες επιλογές και αφήνει άλλους να την κυριαρχήσουν. Χωρίς την κριτική σκέψη ο σύγχρονος άνθρωπος είναι καταδικασμένος.