14 Ιανουαρίου 2012

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ. ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΛΑΥΡΙΟΥ


Αρχαιολογία ονομάζουμε σήμερα την επιστήμη των μνημείων, δηλαδή των τεχνουργημάτων της Αρχαιότητας. Στα μεγάλα Ευρωπαϊκά Μουσεία θαυμάζουμε, συγκεντρωμένα και αποκαταστημένα στην αρχική τους μορφή, έργα σπουδαίων καλλιτεχνών που τα ανακάλυψαν και τα ανέδειξαν οι Αρχαιολόγοι. Ωστόσο, αυτή η αντίληψη της Αρχαιολογίας καθιερώθηκε στα χρόνια της Αναγέννησης. Στην αρχαία γλώσσα, Αρχαιολογία σήμαινε Αρχαιογνωσία. Ο ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ, ο ΠΟΛΕΜΩΝ, ο ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, ο ΒΙΤΡΟΥΒΙΟΣ, ο ΠΛΙΝΙΟΣ, όλοι Αρχαιολόγοι της δικής τους Αρχαιότητας, δίνουν πληροφορίες όχι μόνο για τα μνημεία της Αρχαίας Τέχνης, αλλά κυρίως για την παραγωγή τους. Μέχρι πρόσφατα, η δημιουργική δουλειά του Αρχαιολόγου ολοκληρωνόταν όταν, από τα ερείπια ενός αρχαίου κτίσματος, από τα λείψανα ενός γλυπτού, έφθανε να αναπλάσει, για να μελετήσει το αρχικό έργο τέχνης, το Ναό, τον κίονα, το άγαλμα. Κι όμως η ιστορία του αγάλματος είναι η ιστορία του Καλλιτέχνη και της τεχνοτροπίας του, και είναι ακόμα η ιστορία του μαρμάρου και των λατομείων. Η σειρά «ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ» παρουσιάζει την ιστορία του υλικού και της παραγωγής του, όλη την επίπονη επεξεργασία του αγάλματος, του νομίσματος, των εργαλείων, που έχει ξεκινήσει πολύ πριν από το εργαστήρι του Τεχνίτη. Στις μέρες μας, η Αρχαιολογία ανακαλύπτει, όπως η Βιολογία, τη γενετική της. Και η τεχνολογία του 20ου αιώνα μαθαίνει να μην περιφρονεί τα διδάγματα της Αρχαίας τεχνολογίας. Το τρίτο μέρος του τρίπτυχου αφιερώματος με τον τίτλο «ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΛΑΥΡΙΟΥ» εξηγεί τη διαδικασία μετά τον καθαρισμό του μεταλλεύματος στα πλυντήρια, τη μεταφορά του στα εργαστήρια για να περάσει το δύσκολο, από τεχνική άποψη, στάδιο της τήξης κατά το οποίο μέσα σε ειδικές καμίνους το μετάλλευμα μεταβαλλόταν σε μέταλλο, δηλαδή αργυρούχο μόλυβδο. Καμίνευση, κυπέλλωση, σκωρίες και λιθάργυροι. Κοπή της πρώτης Λαυρεωτικής Γλαύκας και η ΑΘΗΝΑ αποκτά τα ονομαστά της νομίσματα που αποτελούν την οικονομική της δύναμη. Ένας ολόκληρος κόσμος να απασχολείται στην παραγωγή του που θα πλουτίσει το θησαυροφυλάκιο της ακμάζουσας Δημοκρατίας της ΑΘΗΝΑΣ. Στην Αρχαία ΑΘΗΝΑ όλοι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα αλλά, όλοι οι κάτοικοι δεν είναι πολίτες! Στα χρόνια του ΣΩΚΡΑΤΗ οι μισοί κάτοικοι είναι δούλοι και σ’ αυτούς στηρίζεται πρωταρχικά όπως τονίζει ο ΞΕΝΟΦΩΝ, η ανάπτυξη των μεταλλείων. Οι δούλοι ήταν η βασική κινητήρια δύναμη για την παραγωγή υλικών αγαθών. Ήταν για τη βιοτεχνία ότι είναι σήμερα για τη βιομηχανία η ενέργεια. Το οξύτατο δημιουργικό πνεύμα των Αρχαίων Ελλήνων υπήρξε το χαρακτηριστικό μιας δραστηριότητας που δείχνει ότι το κλασσικό πνεύμα δε λειτούργησε μόνο στις τέχνες και τις επιστήμες αλλά, παράλληλα διακρίθηκε στην Τεχνολογία. Το επίτευγμα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας στη Λαυρεωτική, αποκαλύπτει μιαν ακόμη πτυχή του πολύπλευρα «κλασσικού θαύματος» που ακτινοβολεί όσο οποιαδήποτε άλλη.

http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=33590&tsz=0

Δεν υπάρχουν σχόλια:

back to top