16 Ιουνίου 2012

BOOKCHIN: Ο "ΟΧΛΟΣ" ΚΑΙ Ο "ΤΑΡΑΞΙΑΣ"


[Αποσπασμα κειμενου του Murray Bookchin, του 1966 ―Περιλαμβανεται στο Post Scarcity Anarchism. Στα ελληνικα δημοσιευτηκε απο τη ΔΙΕΘΝΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ στα 1978, ως προλογος σε συλλογη κειμενων του συγγραφεα υπο τον τιτλο ‘Η Οικολογια της Ελευθεριας’.]
Μια ομοιοτητα μεταξυ «…του επαναστατικου Διαφωτισμου και της δικης μας περιοδου, ειναι η εμφανιση του πληθους, του αποκαλουμενου ‘οχλου’, ως κυριου φορεα της κοινωνικης διαμαρτυριας. Οι τυπικες, θεσμοποιημενες μορφες δημοσιας διαμαρτυριας ―στις μερες μας γινονται εκλογες σε τακτα διαστηματα, πορειες και μαζικες συγκεντρωσεις― τεινουν να δωσουν τη θεση τους στην αμεση δραση που αναπτυσσουν τα πληθη. Αυτη η παρεκκλιση απο τις εντος του θεσμικου πλαισιου οργανωμενες και προγραμματισμενες διαμαρτυριες- σε σποραδικες, αυθορμητες, σχεδον ανταρτικες επιθεσεις εξω απο τις (ακομα κι εναντια στις) κοινωνικα αποδεκτες μορφες, αντανακλα μια βαθεια αλλαγη στη λαϊκη ψυχολογια.
Ο ‘οχλοκρατης’ εχει αρχισει να ξεκοβει (εστω με τροπο ενστικτωδη και αποσπασματικο) απο εκεινους τους βαθια ριζωμενους κωδικες συμπεριφορας που παραδοσιακα κρατουν τις ‘μαζες’ κολλημενες στην κατεστημενη ταξη πραγματων. Απορριπτει στην πραξη την εσωτερικευμενη δομη της εξουσιας• το συνολο των χρονια καλλιεργημενων και διαμορφωμενων απο το συστημα αντανακλαστικων• το προτυπο της υποταγης που διατηρειται απο τα αισθηματα ενοχης που σε δενουν στο συστημα πιο αποτελεσματικα απο οποιοδηποτε φοβο αστυνομικης βιας και δικαστικης αντεκδικησης.
Σε αντιθεση προς τις αποψεις των κοινωνικων ψυχολογων, που βλεπουν σ’αυτους τους τροπους αμεσης δρασης την υποταγη του ατομου σε μια τρομακτικη συλλογικη οντοτητα που αποκαλουν ‘οχλο’, η αληθεια ειναι οτι οι ‘οχλοκρατικες εκδηλωσεις’ και η δραση του πληθους αντιπροσωπευουν τις πρωτες ψηλαφισεις της μαζας προς την εξατομικευση. Η μαζα απομαζοποιειται, με την εννοια οτι αρχιζει να καταφασκει τον εαυτο της, εναντια στις αληθινα αγελαιες αυτοματες αντιδρασεις που παραγει η αστικη οικογενεια, το σχολειο και τα μεσα μαζικης ‘επικοινωνιας’.
Με το ιδιο κριτηριο, η δραση του πληθους περιλαμβανει την εκ νεου ανακαλυψη των δρομων, και την προσπαθεια να τους απελευθερωσουμε. Τελικα, στους δρομους πρεπει να καταλυθει η εξουσια: επειδη οι δρομοι, οπου η καθημερινη ζωη υπομενεται και διαβρωνεται, οι δρομοι οπου αντιμετωπιζουμε και πολεμαμε την Εξουσια, πρεπει να μεταβληθουν σε χωρο οπου θα χαιρομαστε, θα δημιουργουμε και θα τροφοδοτουμε την καθημερινη ζωη. Το εξεγερμενο πληθος σημαδεψε τις απαρχες οχι μονο της αυθορμητης μετατροπης της ατομικης σε κοινωνικη εξεγερση, αλλα επισης της επιστροφης απο τις αφαιρεσεις της κοινωνικης εξεγερσης στα ζητηματα της καθημερινης ζωης.(…)
[εχουμε δει...] στις ΗΠΑ τη σταθερη διαλυση του μυθου οτι η υλικη αφθονια, που βασιζεται στις εμπορευματικες σχεσεις μεταξυ των ανθρωπων, μπορει να αποκρυψει την εγγενη μιζερια της αστικης ζωης. Το αν αυτη η διεργασια θα καταληξει σε επανασταση ή σε αφανισμο, θα εξαρτηθει σε μεγαλο βαθμο απο την ικανοτητα των επαναστατων να διευρυνουν και να επεκτεινουν την κοινωνικη συνειδηση. Να υπερασπισουν τον αυθορμητισμο της επαναστατικης αναπτυξης, εναντια στις εξουσιαστικες ιδεολογιες τοσο της αριστερας οσο και της δεξιας. »
.

πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)
back to top