31 Δεκεμβρίου 2013
”Μουσικές διαδρομές”
”Μουσικές διαδρομές”
Μουσικές διαδρομές που οδηγούν στις αλλαγές και εξελίξεις που σημείωσε η τέχνη της Μουσικής κατά τη διάρκεια της ιστορίας της στο δυτικό πολιτισμό. Μια προσπάθεια να δοθεί στους μαθητές του Γυμνασίου η δυνατότητα να περιηγηθούν στον κόσμο της μουσικής, στην ιστορία της, στους σημαντικότερους συνθέτες και το έργο τους μέσα από την προσέγγιση των διαφορετικών ειδών, στυλ, φόρμας και χαρακτηριστικών της μουσικής έκφρασης.
Εποχή Μπαρόκ (1600 – 1750)
Μάθημα: ”Μουσική Μπαρόκ – Γεώργιος Φρειδερίκος Χαίντελ”
Εποχή Μπαρόκ – Γ. Φ. Χαίντελ (1685 – 1759)
Το Μπαρόκ με μια ματιά – Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος
Χορωδιακό ”Alleluia” από το Ορατόριο: ”Ο Μεσσίας”, Γ. Φ. Χαίντελ (dvd: Handel’s last chance- from The Composers Specials by David Devine, Richard Mozer), παρτιτούρα
Τραγούδια εποχής Μπαρόκ
Σουίτα: Sarabande, Χαίντελ, (διασκευή) τραγούδι: Φωνητικό Σύνολο Πειρ. Γυμνασίου Πα.Μακ., στίχοι: Ζωή Τσιλίκη, σόλο: Σαμπρίνα Μακαρίδου, παρτιτούρα
Menuet II (Μουσική των Πυροτεχνημάτων), Γ. Φ. Χαίντελ, τραγούδι: Φωνητικό Σύνολο Πειραματικού Γυμνασίου Πα. Μακ., σόλο: Στέλλα Παρασκευοπούλου
Χορωδιακό : ”Alleluia”, διασκευή: Mervyns Warren
Εποχή Μπαρόκ -παράδειγμα μονοφωνικής μουσικής ”Ave Maria”,Giulio Caccini (1545 – 1618), Χορωδία Πειραματικού Σχολείου Πα. Μακ., Σόλο: Χρυσούλα Σταθοπούλου
Εποχή Μπαρόκ – παράδειγμα πολυφωνικής μουσικής ”Stabat Mater dolorosa”, G. B. Pergolesi (1710 – 1736) Χορωδία Πειραματικού Σχολείου Πα. Μακ.
Εποχή Μπαρόκ – παράδειγμα ομοφωνικής μουσικής, ”Jesu bleibet meine freude” καντάτα αρ. 147, J. S. Bach, (1685 – 1750)
Μάθημα ”Μουσική Μπαρόκ – Ιωάννης Σεβαστιανός Μπάχ”
Εποχή Μπαρόκ – Ι. Σ. Μπάχ (1685 – 1750)
”Air”, J. S. Bach, στίχοι: Ζωή Τσιλίκη παρτιτούρα
J. S. Bach, ”Air”, Orchestral Suite N° 3
”Jesu bleibet meine freude” καντάτα αρ. 147, J. S. Bach, (1685 – 1750), Χορωδία Πειραματικού Σχολείου Πα. Mακ.
Ακροάσεις έργων Μπαχ: Περιγράψτε τις διαφορές ως προς το Μουσικό Σύνολο (σόλο τραγούδι – χορωδία – ορχήστρα) παράδειγμα 1ο ”Air”, παράδειγμα 2ο ”Air” παράδειγμα 3ο ”Ave Maria”, παράδειγμα 4o ” Ave Maria”
Ακρόαση: Βραδεμβούργιο κονσέρτο αρ.2. Ανήκει στην κατηγορία του concerto grosso στο οποίο ένα μεγάλο σύνολο εκτελεστών(tutti) αντιπαρατίθεται σε ένα μικρό σύνολο (soli). Ποιά είναι τα 4 σολιστικά όργανα; Επιλέξτε την σωστή σειρά: α. τρομπέτα, φλάουτο, βιολί, όμποε β. φλάουτο, βιολί, τρομπέτα, όμποε γ. βιολί, όμποε, φλάουτο, τρομπέτα - παρτιτούρα
Ακροάσεις έργων Μπαχ – accuradio
Baroque Vocal & Choral channel – Naxos web radio
Bach Videos - last.fm, Μπαρόκ – Παιχνίδια και κουίζ
Μουσείο Μπαχ στο Άιζεναχ – φωτογραφικό υλικό
Κλασική Εποχή (1750 – 1827)
Η Κλασική Εποχή στην ιστορία της μουσικής αναφέρεται στην εποχή των τριών συνθετών J. Haydn, W. A. Mozart, L. v. Beethoven, που αποτελούν την λεγόμενη “πρώτη σχολή της Βιέννης”. Ο όρος “κλασικός” αποδόθηκε μετά το θάνατο του Beethoven λόγω της τελειότητας της γραφής, του υψηλού ανθρωπιστικού περιεχομένου και του ιδεώδους της ομορφιάς.
Η Κλασσική περίοδος με μια ματιά, Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος
Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (1756 – 1791), Τ.Ε.Ι. Αθήνας
Εκπαιδευτική Τηλεόραση: ”Μια παρτιτούρα αφηγείται – Μότσαρτ”
Ακροάσεις: Mozart, συμφωνία αρ. 25, 1η κίνηση, ”Χάρτης Ακρόασης”,Menuetto από το έργο Μικρή Νυχτερινή Μουσική
Μότσαρτ – Ρέκβιεμ, ”’Dies Irae” (Ημέρες Οργής)
Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ – Όπερα: Μαγικός Αυλός
Άρια της Βασίλισσας της Νύχτας
”Ave verum corpus” (Χαίρε αληθινό σώμα), Α. Μότσαρτ
Ακροάσεις έργων Μότσαρτ – accuradio
Εκπαιδευτική Τηλεόραση: Μια παρτιτούρα αφηγείται – Μπετόβεν”
Ludwig van Beethoven - ”Eπάνω μένει ο Μπετόβεν”
Μπετόβεν – ”9η Συμφωνία”
Ακροάσεις έργων Μπετόβεν – Accuradio
Ρομαντική Εποχή (1827 – 1900)
Χαρακτηρίζει ολόκληρο τον 19ο αιώνα από τον Schubert έως τον Strauss. Η μουσική τείνει προς την εξατομικευμένη έκφραση των συναισθημάτων του συνθέτη. Διακρίνονται τρεις φάσεις κατά τη Ρομαντική περίοδο:
- Πρώιμος Ρομαντισμός 1800 – 30: Το κέντρο των εξελίξεων είναι η Βιέννη. Τα τραγούδια του Franz Schubert εκφράζουν το ποιητικό πνεύμα της εποχής και στη μεστή από νοήματα μουσική του Beethoven αντιπαρατίθεται η παιχνιδιάρικη μουσική του Gioacchino Rossini (1792 – 1868).
- Ακμή του Ρομαντισμού 1830 – 50: Κέντρο των εξελίξεων είναι το Παρίσι. Το πνεύμα της εποχής καθρεφτίζεται στη Φανταστική Συμφωνία του H. Berlioz. Χαρακτηριστικά είναι επίσης η δεξιοτεχνία του N. Pagannini και του Fr. Lizst. Παράλληλα αναπτύσσεται η ηχητική μαγεία του Fr. Chopin, του R. Schumann και του Felix Mendelssohn.
- Όψιμος Ρομαντισμός 1850 – 1900: Ξεκινά μια νέα εποχή με τα συμφωνικά ποιήματα του Lizst, τα μουσικά δράματα του Wagner και τις όπερες του Verdi. Ταυτόχρονα έρχεται στο προσκήνιο μια νέα γενιά με τους C. Franck, A. Bruckner και J. Brahms. Περί το 1890 εμφανίζονται οι G. Mahler, Cl. Debussy και R. Strauss οι οποίοι με τα έργα τους εξωθούν τις νέες τάσεις στα άκρα.
Συνθέτες Ρομαντικής Εποχής
Εκπαιδευτική Τηλεόραση – Μια παρτιτούρα αφηγείται – Σοπέν
”Ο Πιανίστας” – Φρειδερίκος Σοπέν – Grande Polonaise Brillante op. 22
Γιόχαν Στράους – ”Tritsch, Tratsch Polka”
Ρομαντική Μουσική – Accuradio
Μουσική και κινούμενα σχέδια
Η σύνθεση μουσικής για κινούμενα σχέδια παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον διότι αντλεί το περιεχόμενό της από ένα ευρύτατο φάσμα ήχων και απευθύνεται σε ένα ευπροσάρμοστο μουσικά κοινό. Έχει την ευελιξία να γράφεται για συμφωνικές ορχήστρες, για μικρά μουσικά σύνολα ή για ηλεκτρονικά όργανα, να χρησιμοποιεί μελωδίες από διάσημες άριες και τραγούδια γνωστών ερμηνευτών. Τον πρώτο λόγο έχουν ο παραγωγός και ο σκηνοθέτης που καθορίζουν το ηλικιακό φάσμα του κοινού και το ύφος της ταινίας (κωμωδία, τραγωδία, περιπέτεια), την ένταση της μουσικής και την έκταση της συνοδείας της. Με τη συμβολή του συνθέτη τα άψυχα σχέδια του καρτουνίστα, οι βουβές, ακίνητες κούκλες του μακετίστα και οι γυάλινες φιγούρες του 3D animator αποκτούν ζωή. Μιλούν, τραγουδούν, φωνάζουν, κλαίνε. Οι καθ’ όλα ανθρώπινες αντιδράσεις τους, τοποθετημένες μέσα στο όμορφο παραμύθι της μεγάλης οθόνης, συνοδεύονται από μουσικούς ήχους και μαγικές μελωδίες για να διεγείρουν τις αισθήσεις των θεατών και να εξάψουν τη φαντασία τους. Η εργασία του συνθέτη πλησιάζει με αυτήν του παραμυθά ή του μάγου.
Μπετόβεν, 6η Συμφωνία – Ποιμενική (απόσπασμα)
Ψηφιακά Μουσικά Όργανα
ANIMUSIC – Computer animated music, ΗΠΑ, 2004. Σκηνοθεσία: Wayne Lytl / Dave Crognale, Μουσική: Wayne Lytl. Πέντε πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις συνοδευόμενες από αντίστοιχες δημιουργίες κινούμενων σχεδίων, βασισμένα όλα (μουσική και εικόνα) στην τεχνική του computer animation και των ηλεκτρονικών συνθετητών (3d computer graphics music animation). Ο ιδρυτής και ψυχή της «Animusic» Wayne Lytle και ο συνεργάτης του Dave Crognale, πετυχαίνουν να δημιουργήσουν πρωτότυπες εικονοποιημένες μουσικές, ερμηνευμένες από επίσης πρωτότυπα ψηφιακά μουσικά όργανα. Οι νέες τεχνολογίες στο απόγειό τους!
1. ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ / Future Retro, 4:44
2. ΞΥΛΙΝΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ / Stick Figures, 5:23
3. ΥΔΑΤΙΝΗ ΑΡΠΑ / Aqua Harp 3:45
4. ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΤΥΜΠΑΝΑ / Drum Machine 3:22
5. ΟΝΕΙΡΟ ΑΥΛΩΝ / Pipe Dream, 3:23
2. ΞΥΛΙΝΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ / Stick Figures, 5:23
3. ΥΔΑΤΙΝΗ ΑΡΠΑ / Aqua Harp 3:45
4. ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΤΥΜΠΑΝΑ / Drum Machine 3:22
5. ΟΝΕΙΡΟ ΑΥΛΩΝ / Pipe Dream, 3:23
Συνθέτες ανά εποχή – Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος
Σύγχρονη Εποχή (1900 – σήμερα)
Ο 20ος αιώνας είναι ο αιώνας της “Νέας Μουσικής”. Μπορεί να ειπωθεί ότι οι αλλαγές ξεκινούν με την εγκατάλειψη της τονικότητας από τον Arnold Schonberg (1874 – 1951) για να καταλήξουν σε συνολική απόρριψη της παραδοσιακής έννοιας της μουσικής και του μουσικού έργου από τον John Cage (1912).
Μπορούμε να διακρίνουμε δύο φάσεις στη μουσική δημιουργία του 20ου αιώνα: τη μουσική των αρχών του αιώνα και τη μουσική μετά το 1950. Στην πρώτη φάση, στην αλλαγή του αιώνα, ανήκουν τα εξής ρεύματα:
- Ιμπρεσιονισμός: γαλλικό κίνημα που χαρακτηρίζεται από λεπτότητα των συναισθημάτων.
- Εξπρεσιονισμός: γερμανικό κίνημα που αναφέρεται στην έκφραση του εσωτερικού κόσμου.
- Φουτουρισμός: κίνημα που ενθάρρυνε την ενσωμάτωση τεχνολογικών και βιομηχανικών θορύβων στη μουσική.
- Νεοκλασικισμός: κίνημα που διερεύνησε την επιστροφή στα κλασικά πρότυπα.
- Στη δεύτερη φάση, στη μουσική μετά το 1950, ανήκουν τα εξής ρεύματα:
- Σειραϊκή μουσική: βασικό δομικό στοιχείο είναι η κατασκευή “θέματος” με όλες (12) τις χρωματικές νότες σε σειρές. Μια σειρά μπορεί να υπόκειται σε παραλλαγές, όπως αναστροφή, αντιστροφή…
- Ηλεκτρονική μουσική: χρήση νέων τεχνολογιών παραγόμενων από ηλεκτρικές γεννήτριες.
- Αλεατορική μουσική: προγραμματισμένη χρήση του τυχαίου το οποίο επαναφέρει το στοιχείο της φαντασίας μέσα στο ορθολογικό περιβάλλον.
- Νέα απλότητα: επαναφέρει την υποκειμενική έκφραση του συναισθήματος, ενώ η αμερικανικής προέλευσης μουσική minimal υπηρετεί μια απλότητα που στοχεύει στο διαλογισμό.
Μιούζικαλ
To μιούζικαλ είναι ένα είδος Θεάτρου που περιλαμβάνει τραγούδια, διαλόγους (πρόζα) και χορό. Είναι ένας τρόπος να πεις μια ιστορία και να εκφράσεις το συναισθηματικό περιεχόμενο της, δηλαδή το χιούμορ, το πάθος, τον έρωτα, το θυμό και πολλά άλλα κινητοποιώντας μέσα απο το κείμενο, τη μουσική, την κίνηση καθώς και τις τεχνικές πτυχές της ψυχαγωγίας, όπως πχ τα οπτικά εφέ, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα ενιαίο σύνολο. Τα μιούζικαλ έχουν γίνει γνωστά κυρίως απο τα μεγάλα θέατρα και τους υψηλούς προυπολογισμούς του West End του Λονδίνου και του Broadway της Νέας Υορκης Μερικά απο τα πιό διάσημα μιούζικαλ στις δεκαετίες που ακολούθησαν ήταν τα West Side Story, The Fantasticks, Hair, A Chorus Line, Les Misérables, The Phantom of the Opera, Rent, The Producers και Wicked.
”Ελληνική Συμφωνική Μουσική”
Ελληνική Μουσική – Μεγάλη Μουσική
Βιβλιοθήκη της Ελλάδος
Δημήτρης Μητρόπουλος
Μανώλης Καλομοίρης
Θόδωρος Αντωνίου
Μίκης Θεοδωράκης
23 Δεκεμβρίου 2013
Αναστροφή της γήρανσης στο εργαστήριο
Εκπαίδευση - Καλλικράτης - Τοπική Αυτοδιοίκηση
Αντί προλόγου
Το σημείωμα που ακολουθεί θέλει να φωτίσει ορισμένες πτυχές της σχέσης ανάμεσα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και την Εκπαίδευση στα νέα πλαίσια της εφαρμογής του προγράμματος «Καλλικράτης». Συνεπώς, δεν θα ασχοληθεί με την τριτοβάθμια εκπαίδευση διότι δεν εμπλέκεται, τουλάχιστον άμεσα, η Τοπική Αυτοδιοίκηση (Τ.Α.) με τα ΑΕΙ-ΤΕΙ μέσω του Καλλικράτη. Μ΄ αυτή την έννοια τα πανεπιστήμια «διατήρησαν την αυτονομία τους»! Όπως και σε άλλους τομείς έτσι και στο θέμα της εκπαίδευσης έχουμε μπροστά μας έναν ορυμαγδό νεολογισμών όπως «Νέο Σχολείο», «Πρώτα ο Μαθητής» οι οποίοι απλά κρύβουν την πραγματικότητα διαστρεβλώνοντας το περιεχόμενο των εννοιών.
Εκπαίδευση και Τοπική Αυτοδιοίκηση
Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η Αριστερά στη χώρα μας συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της Τ.Α. στηρίζοντας τον θεσμό, δημιουργώντας νέες δομές, υποστηρίζοντας κατακτήσεις σε τοπικό επίπεδο, προβάλλοντας την αυτοδιοίκηση και την συμμετοχή, δημιουργώντας τα κινήματα πόλης και προτείνοντας δομές αυτοοργάνωσης. Θα μπορούσε λοιπόν κανείς να ισχυρισθεί οτι η ιδέα να εμπλακεί η Τ.Α. στο ζήτημα της εκπαίδευσης είναι ελκυστική για την Αριστερά. Η απάντηση δεν είναι απλή διότι αυτή η σχέση εξαρτάται και από το μοντέλο εκπαίδευσης που υφίσταται. Το ελληνικό μοντέλο είναι συγκεντρωτικό και άμεσα ελεγχόμενο, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, από την πυραμιδωτή δομή του Υπουργείου Παιδείας. Με αυτό το δεδομένο γίνεται φανερό πως ούτε και σήμερα, εποχή που η διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της Τ.Α. διαφημίζεται ελέω “Καλλικράτη”, υπάρχει κάποιου είδους παραχώρηση προς την Τ.Α..
Αντίθετα, το κράτος επιφυλάσσει στους Δήμους την ευθύνη μόνο για τη λειτουργία και την επισκευή των σχολείων. Αυτή η πραγματικότητα δεν άλλαξε καθόλου από την εποχή που κάθε κοινότητα προσέφερε στον δημοδιδάσκαλο ένα σπίτι για να φιλοξενείται. Η μόνη εξαίρεση που εμφανίστηκε είναι οτι την τελευταία δεκαετία παραχωρήθηκε εξ ολοκλήρου η ευθύνη για τους Παιδικούς Σταθμούς στους Δήμους. Πρόκειται για τη μοναδική δομή εκπαίδευσης στην προσχολική ηλικία την οποία “λειτουργούν” οι Δήμοι. Είναι λοιπόν το μόνο παράδειγμα που έχουμε σχετικά με τη διαχείριση δομών εκπαίδευσης από τους Δήμους.
Η εκτίμηση που υπάρχει είναι οτι σε επίπεδο χώρας, με την εξαίρεση κάποιων Δήμων, έχουμε μια ποιοτική υποχώρηση στο παραγόμενο έργο. Ταυτόχρονα ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας των Παιδικών Σταθμών αλλοιώνεται διότι δίνεται έμφαση στη φύλαξη των παιδιών και στην εξοικονόμηση πόρων με αποτέλεσμα λιγότερες προσλήψεις προσωπικού πανεπιστημιακής εκπαίδευσης (παιδαγωγών) αλλά και μείωση των εποπτικών μέσων. Η εισπρακτικού, πολλές φορές, χαρακτήρα αύξηση των διδάκτρων-τροφείων αποκαλύπτει σε μεγάλο βαθμό τον ταξικό αποκλεισμό από αυτές τις παροχές και ενισχύει τις υπάρχουσες στρεβλώσεις διατηρώντας ένα άδικο καθεστώς απέναντι σε όσους δεν κρύβουν εισοδήματα. Το κλείσιμο πολλών Παιδικών Σταθμών είναι η εύκολη απάντηση πολλών Δήμων στην πραγματικότητα του Μνημονίου.
Πριν την εφαρμογή του «Καλλικράτη» οι σχολικές μονάδες αποτελούσαν περιουσία των Δήμων και το κράτος προόριζε δύο διαφορετικά κονδύλια για την εκπαίδευση τα οποία διαχειριζόταν οι Δήμοι. Το ένα αφορούσε στις επισκευές των σχολικών κτιρίων και το άλλο στα λειτουργικά έξοδα των σχολικών μονάδων (θέρμανση, ρεύμα, υλικά κλπ). Το κονδύλι των επισκευών ήταν πάντοτε καλοδεχούμενο από τους Δήμους διότι σε πολλές περιπτώσεις «μπάλωνε» και μερικά κενά χρηματοδότησης διαφόρων «οραματικών έργων» του εκάστοτε Δημάρχου ή Δημοτικού Συμβούλου. Το κονδύλι όμως για τα λειτουργικά έξοδα επιμεριζόταν στις σχολικές μονάδες και την πλήρη διαχείριση είχαν οι σχολικές επιτροπές κάθε μονάδας. Η πραγματικότητα δείχνει ότι πολλά σχολεία, χάριν της καλής διαχείρισης αυτών των χρημάτων, εξοικονόμησαν ποσά που διοχετεύθηκαν σε ουσιαστική ενίσχυση του εξοπλισμού και του εποπτικού υλικού τους (διαδραστικοί πίνακες, εργαστήρια κλπ). Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι την ουσιαστική διαχείριση είχε ο εκάστοτε διευθυντής της σχολικής μονάδας.
Παρά τις εντυπωσιακά βερμπαλιστικές ορολογίες της, η κυβέρνηση, μέσω του «Καλλικράτη», έχει περιορίσει την Τ.Α. σε ρόλο επιστάτη στο ζήτημα της Εκπαίδευσης διολισθαίνοντας τη σχέση Τ.Α. και Εκπαίδευσης σε σχέση Δήμου και Σχολικού Κτιρίου. Τα κονδύλια εξακολουθούν να είναι τα δύο που προαναφέραμε. Η διαφορά στην εφαρμογή είναι ότι το κονδύλι για τις επισκευές ελαττώθηκε κατά πενήντα με εξήντα τοις εκατό και δεν αποδόθηκε ούτε ευρό κατά το τρέχον έτος 2011. Ένα νέο όργανο, η Σχολική Επιτροπή του Δήμου για κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης, αντικαθιστά τις πολλές σχ. επιτροπές του προηγούμενου μοντέλου. Αυτή η αλλαγή, ενταγμένη στη λογική της συγχώνευσης, προσφέρει κάποιες λύσεις σε οικονομία κλίμακας αλλά περιορίζει τον έλεγχο όλων των χρημάτων στα χέρια ενός ολιγομελούς οργάνου. Αυτή η πραγματικότητα μπορεί να οδηγήσει στην άσκηση προσωπικών πολιτικών με τη διαχείριση των χρημάτων, αντιθέσεις και διακρίσεις ανάμεσα στις σχολικές μονάδες αλλά και αυθαιρεσία ή προχειρότητα στις επιλογές. Γίνεται φανερό ότι το κεντρικό κράτος προσπαθεί να διώξει από πάνω του την υποχρέωση που έχει στην παροχή εκπαίδευσης και να την εγκαταλείψει στην Τ.Α. χωρίς τους απαραίτητους πόρους. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι η εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση σημαίνει υποχρέωση παροχής εκπαίδευσης του κράτους απέναντι στους πολίτες.
Το ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών για την παρακολούθηση των μαθημάτων τους είναι χαρακτηριστικό για τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την Εκπαίδευση και για τις επιδιώξεις της. Από το 2012 η ευθύνη της μεταφοράς περνά στους Δήμους με τη διαβεβαίωση της Κυβέρνησης ότι αφού οι Δήμοι πραγματοποιήσουν τους διαγωνισμούς για τους μεταφορείς, αυτή θα διαθέσει τα ανάλογα κονδύλια. Κανείς, με βάση τη μέχρι τώρα πρακτική της κυβέρνησης, δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι αυτά τα χρήματα θα βρεθούν και θα δοθούν. Αυτόματα οι συγχωνεύσεις των σχολείων παύουν να είναι λειτουργικές διότι η μεταφορά είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Οδηγούμαστε σε κλείσιμο σχολείων λόγω αδυναμίας μεταφοράς ή σε εγκατάλειψη του σχολείου από μαθητές ή στην ανάληψη των εξόδων από τους γονείς. Αν υποθέσουμε ότι τα πράγματα κυλούνε ομαλά τότε η ανάληψη της μεταφοράς από τους Δήμους διευρύνει το χάσμα ανάμεσα σε Δήμους των αστικών κέντρων και της Περιφέρειας και ανάμεσα σε φτωχούς και πλούσιους Δήμους. Για παράδειγμα, στην πρώτη περίπτωση, ένας Δήμος της Αττικής θα μπορέσει να πραγματοποιήσει διαγωνισμούς με ευνοϊκότερους οικονομικούς όρους από ότι κάποιος περιφερειακός Δήμος όπου τέτοιες μεταφορές τις μονοπωλεί το εκάστοτε ΚΤΕΛ. Στη δεύτερη περίπτωση, ένας πλούσιος Δήμος όπως αυτός της Κηφισιάς έχει περισσότερες επιλογές και οικονομική άνεση από τον Δήμο Περάματος. Σε κάθε περίπτωση οι ίσες ευκαιρίες που οφείλει η πολιτεία να εξασφαλίσει σε όλους τους μαθητές όλης της χώρας γίνονται κούφια λόγια.
Εν κατακλείδι
Με το πρόγραμμα «Καλλικράτης» στην Τ.Α. μεταφέρθηκαν ευθύνες και βάρη χωρίς τις απαραίτητες εγγυήσεις και τον προγραμματισμό. Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη μεταβίβαση ευθυνών της Εκπαίδευσης στην Τ.Α. ως ένα ενδιάμεσο στάδιο της απαξίωσης και διάλυσης του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Έχοντας ως μοντέλο την αποτυχία διαχείρισης της προσχολικής εκπαίδευσης από τους Δήμους οδηγεί στον ίδιο δρόμο το δημόσιο σχολείο. Οι ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί πληθαίνουν και γίνονται ισάξιοι ή και προνομιακοί συνέταιροι του κράτους μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Θα γίνει το ίδιο με τα σχολεία και τα ιδιωτικά «ιδρύματα»; Είναι οι Δήμοι και η αναπόφευκτη οικονομική τους αδυναμία η παγίδα για την παραπέρα συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου; Η κυβέρνηση φαίνεται να έχει απαντήσει.
Νίκος Ανταμπούφης
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Ξάνθης
Αναδημοσίευση άρθρου από το περιοδικό Λαμπτήρας Πυρακτώσεως: Τεύχος 8ο (Φλεβάρης 2011)
21 Δεκεμβρίου 2013
Μελέτη περίπτωσης αυτισμού με βάση τα τσάκρα!
Η Βιβή είναι σήμερα 42 ετών. Το πρώτο της παιδί, ο Παναγιώτης, διαγνώστηκε στο φάσμα του αυτισμού στην ηλικία των 2 περίπου ετών. Σήμερα ο Παναγιώτης είναι 7 ετών. Όταν έγιναν οι παρούσες μετρήσεις της αύρας, το παιδί είχε ήδη κάνει αρκετές θεραπείες κοσμικής ενέργειας, οπότε ενδεχομένως οι εικόνες που ελήφθησαν δεν αντιπροσωπεύουν πλήρως την αρχική κατάσταση μητέρας και παιδιού.
Παρόλα αυτά, σε συγκεκριμένα σημεία της αύρας παρατηρούνται εξαιρετικές ομοιότητες. Οι πλέον χαρακτηριστικές αφορούν στο καρμικό φορτίο 2ου και 4ου τσάκρα. Η τρύπα στο ύψος της καρδιάς, στο μπροστινό αριστερό μέρος της αύρας της Βιβής, επαναλαμβάνεται στην αύρα του Παναγιώτη.
Ως γνωστόν, το τέταρτο τσάκρα φέρει πληροφορίες που αφορούν την αγάπη για τη ζωή γενικά, τις διαπροσωπικές σχέσεις, την συμπόνια, την ευσπλαχνία, την ανοχή, την κατανόηση και την ανιδιοτελή αγάπη. Προβλήματα στον συγκεκριμένο τομέα η Βιβή αναγνωρίζει στον εαυτό της, και μάλιστα παραδέχεται πως μέχρι και πριν λίγα χρόνια αισθανόταν ότι η αποστροφή της για τον κόσμο, όπως είναι σήμερα, την έκανε να νιώθει μισάνθρωπος. Θεωρούσε πως, αν είχε το δικαίωμα επιλογής, δεν θα ήθελε να ξαναγεννηθεί σε αυτό τον κόσμο. Ενδεχομένως γι' αυτό υποδέχτηκε τον Παναγιώτη, για να “δει” πως είναι να “μην ζεις”. Ο Παναγιώτης από την πλευρά του, με τέτοιες καρμικές πληροφορίες που κουβαλάει, εκφράζει στην κυριολεξία άρνηση για ζωή εμφανίζοντας αυτό που κατανοούμε ως αυτισμό, απομόνωση και δυσκολία στο να επικοινωνήσει με τους άλλους ανθρώπους.
Στο δεύτερο τσάκρα επίσης παρατηρούνται αλλοιώσεις της αύρας από βιοκωλύμματα που σχετίζονται με απάθεια απέναντι στη ζωή, σκληρότητα, αδιαφορία, φραγμούς δημιουργικότητας και ανικανότητα απόλαυσης της ζωής. Το τελευταίο, η Βιβή είναι πεπεισμένη ότι το βιώνει γενικότερα. Αλλά μήπως και ο Παναγιώτης δεν εκφράζει απάθεια απέναντι στη ζωή, όταν παρατηρούμε τις τόσο οικείες συμπεριφορές της διαταραχής, στην οποία τον εντάσσουμε;
Τόσο η μητέρα όσο και το παιδί έχουν την ίδια τρύπα στο ύψος της καρδιάς και στην δεξιά πλευρά, η οποία αντιπροσωπεύει το μέλλον σε σχέση, βέβαια, με τα όσα διαχειριζόμαστε στο εδώ και τώρα. Με λίγα λόγια, στην τρέχουσα ενσάρκωσή τους έχουν και οι δυο να περάσουν μαθήματα αγάπης για να απελευθερώσουν το βάρος που κουβαλούν. Και ο καθένας τους έχει επιλέξει να το κάνει μέσα στην σχέση, στην οποία έφερε τον εαυτό του (διότι ο ανώτερος εαυτός μας κάνει τις επιλογές στη ζωή μας, ακόμα κι όταν εμείς δυσκολευόμαστε να το συνειδητοποιήσουμε). Ο Παναγιώτης επιλέγοντας αυτή την μητέρα και η Βιβή επιλέγοντας αυτό το παιδί, για να μπορέσει να ξεπεράσει τους περιορισμούς που έχει βάλει στην καρδιά της.
Στην αύρα του Παναγιώτη υπάρχει πολύ φτωχή ενεργειακή κάλυψη στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Στην περιοχή αυτή αποθηκεύονται πληροφορίες της παιδικής ηλικίας, άρα διαπιστώνουμε ότι το παιδί αποτυπώνει στην αύρα του το ότι βιώνει την τρέχουσα ζωή του με πολύ πόνο.
Από την άλλη πλευρά, η Βιβή, έχει αφήσει να ατροφήσει η αύρα πάνω από το κεφάλι στην αριστερή πλευρά. Δυσκολεύεται πάρα πολύ να δεχθεί βοήθεια από την πνευματικότητά της κι από τον ανώτερο εαυτό της, ίσως επειδή ένα μέρος του εαυτού της αρνείται να δεχτεί συνειδητά αυτό που της συμβαίνει. Ενδεχομένως, η διαίσθησή της να της σπρώχνει πληροφορίες προς επεξεργασία, αλλά η ίδια να επιμένει να σκέφτεται “λογικά” και να μην είναι σε θέση να αντέξει το συναισθηματικό φορτίο που έχουν οι πληροφορίες που πρέπει να επεξεργαστεί για να προχωρήσει, οπότε και τις απορρίπτει.
Μετά την παρούσα φωτογράφηση οι γονείς αποφάσισαν να κάνει το παιδί εντατικές θεραπείες κοσμικής ενέργειας. Η μητέρα, για λόγους κυρίως οικονομικούς, δε θέλησε να συμμετάσχει στην ταυτόχρονη θεραπεία με το παιδί.
Παναγιώτης, ένας κύκλος θεραπειών μετά...
.gif)
.gif)
Λήψη 1η
.gif)
Λήψη 2η
Οι δύο παραπάνω λήψεις πραγματοποιήθηκαν κατά την διάρκεια της θεραπευτικής παρέμβασης. Πιο συγκεκριμένα, η δεύτερη έγινε αφότου ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος θεραπειών του παιδιού. Στο ξεκίνημα της παρέμβασης παρατηρούνται στο ενεργειακό πεδίο του παιδιού πολύ έντονες αλλαγές και μετακινήσεις.
Γνωρίζουμε ότι τα παιδιά, σε αντίθεση με τους μεγάλους, δε μπορούν να συμμετέχουν με τον ίδιο βαθμό συνειδητότητας σε αυτό που τους συμβαίνει κατά την θεραπεία. Βιώνουν με διαφορετικό τρόπο κάποια πράγματα και δεν έχουν την δυνατότητα να ελέγχουν τη συναισθηματική αναστάτωση που θα προκύψει. Είναι πολύ σημαντικό να υποστηρίζονται όσο γίνεται περισσότερο από τους γονείς τους αυτή την περίοδο, για να αντέξουν την διαδικασία και να απελευθερώσουν ό,τι προσπαθεί να φύγει εκείνη την στιγμή από το πεδίο τους.
Στα μισά των θεραπειών ο Παναγιώτης ένιωσε πολύ φόβο και ανασφάλεια. Προφανώς αυτή η παρέμβαση, που άρχισε να επηρεάζει όλο του το βιο-σύστημα, τον αναστάτωσε. Επίσης, κάποιες πληροφορίες μπορεί να πέρασαν από μπροστά του με ποικίλους τρόπους (είτε να έβλεπε προηγούμενες ενσαρκώσεις στην διάρκεια της θεραπείας είτε να είχε ενημέρωση κατά την διάρκεια του ύπνου) και να του ξύπνησαν, στην πορεία προς την απελευθέρωση, φόβο, πόνο, ανασφάλεια, ενοχή ή άρνηση της ζωής.
Η φτωχή ενεργειακή κάλυψη της αύρας στην περιοχή των ποδιών στην πρώτη φωτογράφηση υποδεικνύει αυτό το φόβο και την ανασφάλεια με το ξεκίνημα της θεραπευτικής παρέμβασης. Επίσης, μεγάλα ανοίγματα προκλήθηκαν στα ανώτερα πνευματικά κέντρα (6ο και 7ο τσάκρα), κυρίως επειδή άρχισαν να κινούνται οι αποθηκευμένες καρμικές πληροφορίες προς αποδοχή και απελευθέρωση. Αυτές οι πληροφορίες προφανώς αφορούν στην αγάπη για τη ζωή που νιώθει ο Παναγιώτης, καθώς και στην αγάπη προς τον εαυτό του, διότι ταυτόχρονα άνοιξε η αύρα στο ύψος του λαιμού (5ου τσάκρα), υποδεικνύοντας ότι για κάποιους λόγους δεν είχε συγχωρέσει τον εαυτό του ή δεν τον αποδεχόταν ή αποζητούσε αυτοτιμωρία. Επομένως, τόσο οι πληροφορίες που μετακινήθηκαν όσο και τα αντίστοιχα μαθήματα του παρόντος, που ανέκυψαν, αφορούσαν στο κατά πόσο θα δεχθεί να βοηθήσει τον εαυτό του για να προχωρήσει και να εξελιχθεί. Την ίδια στιγμή, έντονες εγκοπές στο ύψος του ήπατος φανέρωσαν ότι το παιδί βίωνε και απελευθέρωνε πολύ θυμό. Η μέτρηση με το μηχάνημα Crownscopy έδειξε ότι εκείνες τις ημέρες το συκώτι του είχε ενεργειακή απώλεια και εξέφραζε, σε ψυχο-συναισθηματικό επίπεδο, το βάρος των πληροφοριών που μετακινούνταν. Αυτό φυσικά, δεν σήμαινε ότι είχε εκδηλωθεί κάποια αρρώστια ή ότι μια τέτοια επιρροή είναι επικίνδυνη για έναν άνθρωπο. Περισσότερο πιστοποιεί το βαθμό παρέμβασης αυτών των ενεργειών σε όλα τα επίπεδα συνειδητότητας. Η μητέρα του Παναγιώτη που παρατηρούσε την συμπεριφορά του σε όλη την διάρκεια της θεραπείας επιβεβαίωσε ότι όντως το παιδί εκδήλωνε πολύ θυμό, με έντονα και συχνά ξεσπάσματα, κλάμα, “αδικαιολόγητη” δυσφορία, ενισχυμένες ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, ψυχική κόπωση και απώλεια επαφής με το περιβάλλον, συμπεριφορά που δεν παρουσίαζε τα τελευταία χρόνια.
Μετά τον πρώτο κύκλο θεραπειών, η πιο εντυπωσιακή αλλαγή είναι η κάλυψη της αλλοίωσης της αύρας στο ύψος της καρδιάς, που φαινόταν πριν στην αριστερή πλευρά και πολύ περισσότερο στην δεξιά. Οπωσδήποτε, πολλές πληροφορίες που δημιουργούσαν στο παιδί αποστροφή προς τη ζωή έφυγαν. Η αύρα στο ύψος του 5ου τσάκρα ενισχύθηκε και πάλι, υποδηλώνοντας ότι ο Παναγιώτης απελευθέρωσε την απόρριψη που κουβαλούσε για τον εαυτό του. Το πιθανότερο είναι ότι τώρα θα θέτει λιγότερα εμπόδια στην πρόοδό του, όχι μόνο όσον αφορά στην ανάπτυξη της ομιλίας αλλά γενικότερα. Δεν θα προβάλει άρνηση, απόρριψη και δυσκολία αποδοχής της αγάπης και της βοήθειας που του προσφέρονται. Αντιθέτως, η αλλαγή συνειδητότητας που φέρει θα τον βοηθά να αναπτύξει και την ανάλογη συμπεριφορά για να προχωρήσει και να βγει από τους περιορισμούς που είχε θέσει στον εαυτό του. Σε πρακτικό επίπεδο, η μητέρα ανέφερε ότι ο Παναγιώτης είχε ξεπεράσει την πρώτη αναστάτωση μετά την εκκίνηση της θεραπείας, ήταν ήρεμος και έκανε σημαντικά άλματα στην άρθρωση και αυθόρμητη παραγωγή λέξεων και φράσεων. Η κατανόηση του λόγου ήταν πάρα πολύ καλή. Η κοινωνικότητα του παιδιού, ο βαθμός συντονισμού του με τους άλλους και η συμμετοχή του στα κοινά ήταν πολύ ικανοποιητική.
…η πρόοδος του Παναγιώτη
.gif)
.gif)
.gif)
Σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση, η πυκνότητα της αύρας έχει αυξηθεί από 19.095 σε 22.219, ενώ η συμμετρία της από 91% σε 93%. Τα ενεργειακά κέντρα έχουν πολύ ικανοποιητική ευθυγράμμιση και πληρότητα λειτουργίας.
Όπως παρατηρείται, εξακολουθούν να έλκονται και να κινούνται προς απελευθέρωση πληροφοριών, που ήταν αποθηκευμένες στο 4ο τσάκρα. Προφανώς, για τον ίδιο λόγο αυτήν την περίοδο παρουσιάζει ενεργειακή απώλεια η περιοχή των πνευμόνων, εφόσον η μετακίνηση αυτού του δυναμικού προκάλεσε αναστάτωση στην ισορροπία που υπήρχε πριν γίνει η νέα παρέμβαση.
Σε σωματικό επίπεδο, ο Παναγιώτης είχε εμφανίσει στην αρχή αυτού του κύκλου ελαφριά συμπτώματα κρυώματος και καταρροής. Πολύ έντονα, ωστόσο, βίωσε το αποτέλεσμα του εξορκισμού που πραγματοποιήθηκε. Επαναλαμβάνουμε σε αυτό το σημείο, ότι είναι συνηθισμένο στα παιδιά που έχουν διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή να βρίσκονται κάτω από την επιρροή οντοτήτων χαμηλότερων ενεργειακών επιπέδων ή να αισθάνονται πολύ μεγάλο το βάρος από «επώδυνες» ζωές. Εφόσον είναι παιδιά, η ικανότητά τους να κατανοήσουν και να διαχειριστούν αυτό που τους συμβαίνει είναι περιορισμένη. Ο Παναγιώτης, μετά την έντονη θεραπεία, στην οποία έγινε ειδική επίκληση για αυτά τα θέματα, αναστατώθηκε πάρα πολύ. Η Βιβή ανέφερε ότι το παιδί έκλαιγε όλο το βράδυ με λυγμούς, ενώ τα αυτιά του και το κεφάλι του έκαιγαν, χωρίς φυσικά να έχει πυρετό και χωρίς να παραπονιέται για κάποιο άλλο σωματικό σύμπτωμα (η κατάσταση αυτή δεν οφειλόταν σε ασθένεια, ούτε διήρκησε περισσότερο από ένα βράδυ).
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθούμε στη πρόοδο του παιδιού στο σχολείο. Θυμίζουμε ότι, όταν βρισκόταν στην νηπιακή ακόμα ηλικία, λόγω της βαρύτητας των αυτιστικών συμπεριφορών, οι ειδικοί δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε το παιδί να παρακολουθήσει το κανονικό σχολείο. Η ανώτατη γνωμοδοτική επιτροπή του υπουργείου παιδείας είχε συστήσει την φοίτησή του σε ειδικό σχολείο.
Σήμερα ο Παναγιώτης διαβάζει και γράφει σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό και ίσως πολύ καλύτερα, ακόμα κι αν παρουσίαζε απλώς μαθησιακές δυσκολίες. Διαβάζει και κατανοεί από την δική του ανάγνωση, εκτός αν υπάρχουν στο κείμενο λέξεις που δεν γνωρίζει.
Πιο συγκεκριμένα, διαβάζει και κατανοεί τα κείμενα του βιβλίου της γλώσσας της Α΄ Δημοτικού. Διαβάζει μια λέξη και κυκλώνει την σωστή εικόνα από τις δύο προς επιλογή. Διαβάζει εντολές π.χ. «Κύκλωσε αυτό που είναι κρύο» και κυκλώνει την σωστή εικόνα από δύο που παρέχονται. Διαβάζει ελλιπείς προτάσεις π.χ. «Το…πηγαίνω σχολείο» και συμπληρώνει την σωστή λέξη από τρεις που προτείνονται π.χ. «βράδυ, πρωί, μεσημέρι». Μερικές φορές διαπιστώνεται ότι κάνει νοερή ανάγνωση, όταν επιλέγει τις σωστές λέξεις, χωρίς να τις έχει διαβάσει δυνατά ενώπιον του θεραπευτή (π.χ. σε μια τυχαία πρόταση «ο ήλιος είναι …» έδειξε στην ακριβώς από κάτω σειρά την λέξη «κίτρινος» μεταξύ των άλλων δύο επιλογών «μπισκότα» και «πράσινος».
Βάζει στη σειρά μπερδεμένα γράμματα (ή, ο, π, ς, κ) και συλλαβές (λα, το, πο, δή) και φτιάχνει λέξεις.
Είναι ορθογράφος και κατανοεί γραμματικούς κανόνες (π.χ. όταν καταλαβαίνει ότι πρόκειται για ρήμα θυμάται να χρησιμοποιεί τις καταλήξεις –ω ή –ει). Έχει αναπτύξει αρκετά καλή επίγνωση της σχέσης του γραπτού λόγου με τις έννοιες του κόσμου που τον περιβάλλει (π.χ. το ποτήρι τελειώνει σε –ι, γιατί είναι ουδέτερο), καθώς και με τον δικό του εσωτερικό λόγο. Ο λόγος του έχει αρχίσει να εκφράζει ιδέες και σκέψεις που ξεπερνούν το χειροπιαστό επίπεδο των επιθυμιών και αναγκών του.
Αρθρώνει και εκφέρει ικανοποιητικά (σε βαθμό που η ομιλία του να θεωρείται καταληπτή και σε τρίτους) όλα τα φωνήματα, καθώς και συμφωνικά συμπλέγματα.
Όλοι οι θεραπευτές του και οι άνθρωποι του κοινωνικού του περιβάλλοντος επισημαίνουν την εντυπωσιακή του πρόοδο και την πεποίθηση ότι λίγοι είναι οι τομείς, στους οποίους το παιδί παρουσιάζει δυσκολίες κι ότι το σύνολο των συμπεριφορών του ελάχιστα παραπέμπει σε παιδί με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή.
πηγή
πηγή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)