Ψηφιακή Παιδεία

«Ένας σπόρος που γυρίζει στον τόπο του είναι ένας σπόρος που πάει να βλαστήσει· ένας Ρωμιός που γυρίζει στον τόπο του είναι ένας άνθρωπος που πάει να βλαστημήσει».

Το μοναδικό −ολοκληρωμένο− μυθιστόρημα του νομπελίστα ποιητή. Το Εξι νύχτες στην Ακρόπολη, έργο πρωτοποριακό και τολμηρό για την εποχή του, γραμμένο τη διετία 1926-1928, εκδόθηκε το 1974, τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Σεφέρη. Ο κεντρικός ήρωας, Στράτης, επιστρέφει από το Παρίσι στην Αθήνα. Δημιουργείται μια παρέα επτά ατόμων που με τη συναναστροφή τους (επί έξι μήνες ανεβαίνουν το βράδυ που έχει πανσέληνο στην Ακρόπολη) θα επιχειρήσουν να υπερβούν το ατομικό αλλά και το κοινωνικό αδιέξοδο σε έναν κόσμο εχθρικό.

Ο Σεφέρης δε διστάζει να παρουσιάσει τον Στράτη να κυκλοφορεί με άνεση στα αθηναϊκά σπίτια αγοραίου έρωτα και να έχει παράλληλη σχέση με δύο γυναίκες, ή να παρακολουθεί μια αισθησιακή περίπτυξη της Σαλώμης με τη Λάλα. Το μυθιστόρημα −που συνομιλεί με τους μοντερνιστές ευρωπαίους πεζογράφους της δεκαετίας του 1920 (Τζόυς, Προυστ, Κάφκα)− αξιοποίησε τις ημερολογιακές καταγραφές του Σεφέρη, τις αναμνήσεις και τα όνειρα και επηρέασε τις επόμενες γενιές ελλήνων πεζογράφων.