Ψηφιακή Παιδεία

“ Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να εκδηλώνεται μία τάση να αντικατασταθεί το ελληνικό αλφάβητο από το λατινικό. Η τάση αυτή γίνεται φανερή κυρίως σε κείμενα παραγόμενα από ηλεκτρονικούς υπολογιστές – με χρήστες κρατικές υπηρεσίες ακόμη και Α.Ε.Ι. – σε κείμενα προβαλλόμενα από την τηλεόραση αλλά και από σχετικές προτροπές ξένων ραδιοφωνικών σταθμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η προσπάθεια αυτή, η οποία θα καταφέρη καίριο πλήγμα κατά της ελληνικής σκέψης και όλων των πτυχών του ελληνικού πολιτισμού που εκφράζονται με γραπτά κείμενα, αλλά και των γένει ανθρωπιστικών σπουδών, έφτασε μέχρι ν’ απασχολήση τον Τύπο και ν’ αποτελέση αντικείμενο ερωτήσεων βουλευτών προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Η γλώσσα μας η αρχαιότατη αλλά πάντα σύγχρονη και ζώσα, αυτή η γλώσσα που εμπλούτισε όχι μόνο τη λατινική, αλλά και τις κυριώτερες ευρωπαϊκές γλώσσες, που έχει και οπτικά συνδεθή άρρηκτα με το αλφάβητό της, δεν είναι δυνατό να υποστή μείωση με την κατάργησή του από εμάς τους ίδιους. Είναι αδιανόητο να δεχθούμε ως Έλληνες την μεταμφίεση της γραφής μας με την κατάργηση πολλών γραμμάτων της, που δεν πέρασαν στο λατινικό αλφάβητο, και με την αντικατάστασή τους από άλλα υποτίθεται ηχητικώς παραπλήσια γράμματά του.

Όταν άλλοι λαοί, όπως π.χ. Γάλλοι και Ισπανοί μάχονται ως σήμερα να διατηρήσουν μέχρι τη τελευταία τους λεπτομέρεια τον τρόπο γραφής των κειμένων τους με το δικό τους αλφάβητο, εδώ, με την δικαιολογία της δήθεν διευκόλυνσής μας στην παγκόσμια επικοινωνία, επιχειρείται η αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου των 2.500 και πλέον χρόνων με το λατινικό. Ως λαός, που μέσα από το ίδιο αλφάβητο της γλώσσας του μετέδωσε τον πολιτισμό σε όλο των κόσμο, εμείς οι Έλληνες δεν είναι δυνατόν παρά να αρνούμεθα να εγκαταλείψουμε την ιστορική μας γραφή. Όχι μόνο γιατί αχρηστεύεται ένα από τα θεμελιακά στοιχεία του πολιτισμού μας, αποκόβοντάς μας από τις μέχρι σήμερα εκδηλώσεις του, αλλά και γιατί έτσι αγνοείται η σχέση αλφαβήτου και γλώσσας. Μιας γλώσσας, που ο τρόπος της γραπτής της απόδοσης έμεινε αναλλοίωτος επί ολόκληρες χιλιετίες ως σήμερα.

Θεωρούμε α ν ό σ ι α αλλά και α ν ό η τ η κάθε προσπάθεια να αντικατασταθή η ελληνική γραφή στο λίκνο της, εφ’ όσον μάλιστα σε άλλες χώρες ανάλογες απόπειρες μεταβολής του τρόπου γραφής – σε μερικές περιπτώσεις πολύ δυσχερέστερης της ελληνικής – προσέκρουσαν στην καθολική και οργισμένη αντίδραση των λαών των χωρών αυτών. Όπως και επί Ενετών, όταν αυτοί στα μέρη που κυριαρχούσαν προσπάθησαν να αντικαταστήσουν στα ελληνικά κείμενα τους ελληνικούς χαρακτήρες με λατινικούς, έτσι και τώρα θα αντισταθούμε, καλώντας όλους τους συνέλληνες ν’ αντιδράσουν για την πρόρριζα εξαφάνιση των ανίερων αυτών σχεδίων.

Οι υπογράφοντες:

1. Αθανασιάδης Τάσος

2. Αλεξόπουλος Καίσαρ

3. Αρτεμιάδης Νικόλαος

4. Βλάχος Άγγελος

5. Βοκοτόπουλος Παναγιώτης

6. Γεωργιάδης Απόστολος

7. Γρόλλιος Κωνσταντίνος

8. Δεσποτόπουλος Κωνσταντίνος

9. Δρακάτος Κωνσταντίνος

10. Ζηζιούλας Ιωάννης Μητροπολίτης Περγάμου

11. Ιακωβίδης Σπυρίδων

12. Καμπανέλλης Ιάκωβος

13. Καμπίτογλου Αλέξανδρος

14. Καμπύλης Αθανάσιος

15. Κονομής Νικόλαος

16. Κοντόπουλος Γεώργιος

17. Κουνάδης Αντώνιος

18. Λαΐου Αγγελική

19. Λιγομενίδης Πάνος

20. Μανούσος Μανούσακας

21. Ματσανιώτης Νικόλος

22. Μητσόπουλος Γεώργιος

23. Μουτσόπουλος Ευάγγελος

24. Μυλωνάς Παύλος

25. Νανόπουλος Δημήτριος

26. Παλλάντιος Μενέλαος

27. Παππάς Ιωάννης

28. Παρισάκης Γεώργιος

29. Πεσαμαζόγλου Ιωάννης

30. Πετράκος Βασίλειος

31. Ρούκουνας Εμμανουήλ

32. Σακελλαρίου Μιχαήλ

33. Σαράντη Γαλάτεια

34. Σκαλκέας Γρηγόριος

35. Στεφανής Κωνσταντίνος

36. Τέτσης Παναγιώτης

37. Τούντας Κωνσταντίνος

38. Τριχόπουλος Δημήτριος

39. Χατζηϊωάννου Θεμιστοκλής

40. Χρήστου Χρύσανθος”

πηγή:Ακαδημία Αθηνών