Ψηφιακή Παιδεία

Μινωΐτες Κρῆτες ἀνεκάλυψαν τὴν Γερμανία καὶ ἐξώρυσσαν ἀσήμι στὴν Νορβηγία ἀπὸ τὸ 2000 π.Χ.

Oἱ Μινωΐτες Κρῆτες ἦσαν ἐκεῖνοι ποὺ πρῶτοι πάτησαν τὸ πόδι τους στὸ Νὸρτ Φρίσλαντ τῆς νῦν Γερμανίας. Κι αὐτὸ συνέβη κατὰ τὸ 1300 π.Χ.
Τὴν παραπάνω ἀνακοίνωση ἔκανε ὁ καθηγητὴς Ἐθνολογίας καὶ Ἱστορίας τοῦ Πολιτισμοῦ, Hans-Peter Durr (Χὰνς Πέτερ Ντύρ), τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2008!..
Ἐὰν αὐτὴν τὴν ἴδια ἀκριβῶς ἀνακοίνωση τὴν ἔκανε ἕνας δικός μας καθηγητὴς ἢ ἐπιστήμονας, θὰ εἶχαν πέσει ὅλοι πάνω του νὰ τὸν «φᾶνε» καὶ νὰ τοῦ κρεμάσουν τὴν «ρετσινιὰ τοῦ ἐθνικιστῆ»…
Προσωπικὰ ἔχω ξαναγράψει πὼς ἡ Βιέννη ἐπῆρε τὸ ὄνομά της ἀπὸ τὴν Βιάννου τῆς Κρήτης, ὅταν ἄποικοι ἐκ τῆς Μεγαλονήσου συνέπτυξαν πρῶτοι στὴν θέση της ἐμπορικὸ οἰκισμό.
Ἡ ἐρευνητικὴ ὁμάδα τοῦ καθηγητὴ Ντ ὺ ρ κ ατ έ λη ξ ε σ ὲ αὐτὸ τὸ συμπέρασμα ἔπειτα ἀπὸ πολυετεῖς ἀνασκαφὲς στὴν προαναφερόμενη περιοχὴ (Βάττ), στὰ Β. τῆς μικροσκοπικῆς ν ήσ ο υ Ζίν τ φα λ , στὴν Θάλασσα Βάντεν. Ἐκεῖ εὑρίσκονται καὶ τὰ ὑπολείμματα τοῦ –ἄλλοτε πλούσιου– λιμανιοῦ Ρούνγκχολτ , κάτω ἀ π ὸ ἕ ν α σ τ ρ ῶ μ α τύρφης τοῦ ὁποίου εὑρέθησαν τὰ μινωϊκὰ ἀπομεινάρια σεβασμάτων…
Ἀνάμεσα στὰ εὑρήματα, ποὺ στηρίζουν τὴν ἀνωτέρω ἄποψη, εἶναι μία ὀρειχάλκινη λόγχη, κεραμικὰ δοχεῖα καὶ ἀγγεῖα, ἀλλὰ τὸ κυριώτερο μία μινωϊκὴ σφραγίδα – ἡ πρώτη ποὺ ἐντοπίζεται ἐκτὸς Αἰγαίου. Στὴν μία της ὄψη εἰκονίζεται ἕνας ταῦρος καὶ στὴν ἄλλη ἕνα πλοῖο μὲ ὑπερυψωμένη πρύμνη! Ἴσως – κατὰ τὸν καθηγητὴ – νὰ ἦταν φυλακτό, ποὺ φοριόταν στὸν λαιμὸ ἢ στὸν καρπὸ τοῦ χεριοῦ. Συμβόλιζε δέ, τὴν Λευκοθέα (τὴν Ἰνώ), θεὰ τῶν λευκῶν ἀφρῶν τῆς θαλάσσης, ἡ λατρεία τῆς ὁποίας ἦταν ἰδιαιτέρως διαδεδομένη στὴν Κρήτη… Ἴσως μάλιστα κάποια χαράγματα ἐπὶ αὐτῶν τῶν εὑρημάτων, ἀργότερα νὰ ἀναγνωρισθοῦν ὡς γράμματα τῆς γραμμικῆς Α! Στὰ εὑρήματα ἐπίσης θυμίαμα ἀπὸ τὴν νῦν Σομαλία, κοπάλη ἀπὸ τὴν ΝΑ Ἀφρική, λαζούλιθος ἀπὸ τὶς μακρυνὲς Ἰνδίες [1], καθὼς καὶ σαλιγκάρια ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ Θάλασσα, ὅλα προϊόντα ποὺ ἐμπορεύονταν οἱ Κρῆτες. Αὐτὰ μετέτρεψαν τὸ «φερόμενο ἕως τότε ἀδιανόητο, σὲ ἱστορικὴ πραγματικότητα», ἔγραψε γι’ αὐτὸ τὸ γερμανικὸ περιοδικὸ “Focus”.
Ὅτι τὰ εὑρήματα παρεσκευάσθηκαν περὶ τὸ 1300 π.Χ. σὲ ἐργαστήριο τῆς Νοτίου Κρήτης ἀπέδειξε τὸ Ἐργαστήριο Πυρηνικῆς Φυσικῆς τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Βόννης, μὲ τὴν μέθοδο τῆς νετρονικῆς ἐνεργοποιήσεως. (Παρόμοια σκεύη ἔχουν εὑρεθῆ μόνον σὲ ἕνα σημεῖο τοῦ πλανήτου, στὴν ἀρχαία κρητικὴ πόλη Κομμό, στὰ Α. τῶν Ματάλων).
Ὁ Ντὺρ ἰσχυρίζεται πὼς σίγουρα μία κρητικὴ ἀποστολὴ τὸ 1300 π.Χ. εἶχε σταλῆ πρὸς ἐξερεύνηση τῆς Β. Θαλάσσης. Τὸ ταξείδι της ξεκίνησε ἀπὸ τὸν Κομμό, πέρασε Δ. τῆς Πελοποννήσου, Ν τῆς Ἰταλίας, Β τῆς Σαρδηνίας καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἔφθασαν ἕως τὶς ἀκτὲς τῆς νῦν Γαλλίας, περίπου ὅπου σήμερα τὸ Μονπελιέ, ἀπ’ ὅπου καὶ συνέχισαν πεζῇ τὴν ἐμπορική-ἐπιστημονικὴ ἀποστολή τους, κατὰ τὸν καθηγητή.
Ἐκεῖ ἀποσυναρμολόγησαν τὰ πλοῖα τους καὶ τὰ μετέφεραν ἐπὶ ἁμαξῶν, ποὺ ἔσερναν βόδια, ἕως τὸ νῦν λὰ Ροσέλ. Ἐκεῖ τὰ ξανασυναρμολόγησαν καὶ συνέχισαν πλωτὰ ἕως τὸ Νὸρτ Φρίσλαντ, κατέληξε ὁ καθηγητής.
Τὸ νὰ ἔφθαναν οἱ Μινωΐτες ἕως τὴν Β. Θάλασσα, γι’ αὐτοὺς δὲν θὰ ἦταν τόσο δύσκολο, ὑπερθεμάτισε ὁ πρύτανης τῆς Ἀρχαίας Φιλολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ζυρίχης, Βάλτερ Μποῦκερ [2]!
Σημειῶστε δέ, πὼς στὴν περιοχὴ αὐτὴ ὁμιλεῖται μία διάλεκτος, ἡ φριζικὴ ( Στὴν δὲ ἐπαρχία Φρίσλαντ (Friesland) τῆς Ὀλλανδίας, περίπου 440.000 ἄτομα μιλᾶνε ἀκόμη τὴν φριζικὴ διάλεκτο! Ἐξ αὐτῶν, οἱ περίπου 350.000 τὴν δηλώνουν καὶ ὡς μητρικὴ γλῶσσα τους!
Εἶναι ἐπίσης γνωστό, πὼς οἱ Μινωΐτες Κρῆτες ἔφθαναν ἕως τὴν Κορνουάλη γιὰ νὰ πάρουν κασσίτερο, ποὺ τοὺς ἦταν ἀπαραίτητος, νὰ τὸν ἀναμείξουν μὲ χαλκό, γιὰ νὰ ατασκευάσουν ὅπλα καὶ ἄλλα ἀντικείμενα ἀπὸ ὀρείχαλκο, λέει ὁ καθηγητὴς Χάρτμουτ Μάτχαουζ. Ἐπίσης, ἔπαιρναν ἀπὸ τὴν Β. Εὐρώπη κεχριμπάρι καὶ ἔδιναν κρητικὰ κρασιὰ (οἱ Εὐρωπαῖοι τότε ἀγνοοῦσαν τὴν τέχνη τοῦ κρασιοῦ), ἀρώματα, ὑφάσματα καὶ πολύτιμους λίθους.
Πράγματι, τὸν 14ο αἰ. π.Χ. οἱ Κρῆτες εἶχαν αὐξημένες ἀνάγκες ὅπλων, γιὰ νὰ ντιμετωπίσουν τὶς πολεμικὲς διαθέσεις τῶν Αἰγυπτίων καὶ τῶν Χετταίων. Καὶ γι’ αὐτὰ οἱ πρῶτες ὕλες ποὺ χρειάζονταν, δὲν ὑπῆρχαν στὸ νησί τους.
Στὰ παραπάνω δέ, προσθέστε καὶ τὰ τοπωνύμια ποὺ καταμαρτυροῦν πορεῖες λαῶν: Ἡ Βιέννη ἀπὸ τὴν Βιάννου, ἡ Βρέμη ἀπὸ τοὺς κατοίκους τοῦ Βρεμίου ὅρους (νῦν Βέρμιο Ἠμαθίας), ἡ Καρινθία (ἀπὸ τὴνΚορινθία), ἡ Ἀλεμανία ἀπὸ τοὺς Ἀλαμανοὺς (τῆς Σπερχειάδος), κ.λπ.
Ὅμως στοιχεῖα γιὰ τὴν ὕπαρξη μινωϊτῶν Κρητῶν στὴν κουροβόρο Σκανδιναβία ἔχουμε καὶ ἀπὸ πολὺ παλαιότερα. Σημειώνω ἕνα ἄρθρο τῆς ἐφημερίδος “Afteposten” (δηλ. «Ἀπογευματινή») τῆς Νορβηγίας, ποὺ εἶναι ἡ μεγαλύτερη καὶ σοβαρότερη ἐφημερίδα τῆς χώρας, μὲ τίτλο «Οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες στὸ Κόνσμπερκ πρὶν ἀπὸ 3.000 χρόνια» (“Gamle grekere pa Kongsberg for 3000 ar siden“). Τὸ ἄρθρο ἔγραψε ἡ Ingrid K. Lund καὶ δημοσιεύθηκε στὶς 13.1.2002.
Καὶ λέει, ἐπὶ λέξει, τὰ ἑξῆς:
«Τὸ μαλακὸ (δηλ. τὸ ἁπαλό) καθαρὸ εἶναι οἱ πρῶτες λέξεις ποὺ ἐγράφησαν ποτὲ στὴν Νορβηγία. Περισσότερο ἀπὸ 2.000 χρόνια πρὶν ὁ Χάραλτ Harfagre ἑνώσει τὸ ἔθνος οἱ Μινωΐτες ἦσαν στὸ Κόνσμπερκ (= Βασιλικὸ Βουνὸ ἢ Βουνὸ τῆς Κορώνας), νοτιοανατολικὰ τοῦ Ὄσλο, καὶ σκάλισαν στὸν βράχο αὐτὸν τὸν χαιρετισμό!
«Δὲν εἶναι ψεύτικα!» ὁ Johan Jarnes (Ἰωάννης Γιέρνες) εἶναι πτυχιοῦχος Φιλοσοφικῆς Σχολῆς, μὲ κύριες σπουδὲς στὴν Ἀρχαιολογία καὶ τὴν Ἱστορία. Μία ἡμέρα τοῦ Ὀκτωβρίου τοῦ 1987 παρατήρησε κάποιους σκούρους κύκλους στὸν βράχο Langekjennfjellet κοντὰ στὸ χωριό του.
Ὅταν καθάρισε μὲ μία βούρτσα τὸν βράχο δὲν διέκρινε μόνον κοινὰ σκαλίσματα στοὺς βράχους (γνωστὰ ὡς «νορβηγικὰ ἱερογλυφικά») καὶ εἰδωλολατρικὰ σύμβολα, ἀλλὰ καὶ πέντε μυστηριώδη σημεῖα (σκαλίσματα), ποὺ ἦταν κτυπημένα (χαραγμένα) μὲ πέτρα τὴν ἐποχὴ τοῦ Μπρούντζου (περίοδος πρὶν ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Σιδήρου, περίπου 2000–700 π.Χ.)!
Νόμισα ὅτι θὰ πετάξω ἀπὸ τὴν πλαγιά! Κανεὶς δὲν ἐπίστευε ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ βρῆ κάτι παρόμοιο στὴν συγκεκριμένη τοποθεσία, διηγεῖται.
Στὴν ἀρχὴ νόμισε ὅτι ἦταν ἀρχαῖα ἑλληνικά. Ἢ ὅτι μποροῦσε νὰ ἦταν φοινικικά. Ἀλλὰ ὄχι! Δὲν κατάφερε νὰ βρῆ τὴν λύση στὸ αἴνιγμα πρὶν τὸ 1994. Τὰ πέντε σημεῖα-χαρακτῆρες ποὺ ἦταν γραμμένα στὸ Kongsberg ἦταν γραμμένα στὴν μινωϊκὴ γραφὴ γραμμικὴ Α!
Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀρχαιότερο σύστημα γραφῆς τῆς Εὐρώπης! Καὶ χρησιμοποιεῖτο στὴν Κρήτη ἕως καὶ 1450 χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη μέτρησης τοῦ δικοῦ μας χρόνου (δηλ. 1450 π.Χ.) – ὅταν κατεστράφη καὶ ὁ μινωϊκὸς πολιτισμός. Ὁ Νορβηγὸς Kjell Aartun (Ἀαρτούν) [3] ἦταν ὁ πρῶτος στὸν κόσμο πού, γύρω στὰ 1990, ἀποκωδικοποίησε τὴν γραφὴ (γραμμικὴ Α). Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ μεταφραστὴς τῶν λέξεων στὸ Βασιλικὸ Ὄρος μὲ περιεχόμενο «τὸ μαλακὸ καθαρό».
Οἱ λέξεις ἀναφέρονται στὸ ἀσήμι, τὸ ὁποῖο ὑπῆρχε καθαρὸ στὴν φύση, στὴν ἐπιφάνεια, στὸ συγκεκριμένο ὄρος καὶ ἦταν εὔκολο νὰ τὸ ἐξορύξης. Ἡ γραφὴ εἶναι πιθανότατα γραμμένη σὰν εὐχαριστία πρὸς τοὺς Θεοὺς γιὰ τὸ ἀκριβὸ δῶρο.
Οἱ Μινωΐτες πωλοῦσαν ἀσήμι. Οἱ Μίνωες ἦσαν ἱκανοὶ ἔμποροι, οἱ καλλίτεροι χρυσοχόοι τὶς ἐποχῆς τους, καὶ γνωρίζουμε ὅτι μποροῦσαν μὲ τὰ καράβια τους, ποὺ ἦταν τὰ καλλίτερα, νὰ ταξειδέψουν σὲ ἀνοιχτὲς θάλασσες.
Ὁ Γιέρνες πιστεύει ὅτι μὲ τὰ καράβια τους ἔφθασαν μέχρι τὸ Βασιλικὸ Ὄρος. Ἐκεῖ ἔπαιρναν τὸ ἀσήμι καὶ τὸ πωλοῦσαν στοὺς Αἰγυπτίους, μὲ ἀντάλλαγμα χρυσό. Καθ’ ὅτι τὸ ἀσήμι παρουσιάσθηκε στὴν Αἴγυπτο περὶ τὸ 1600 π.Χ. Καὶ γνωρίζουμε ὅτι τὸ ἀσήμι εἶχε γιὰ τοὺς Αἰγυπτίους περίπου τὴν διπλασία τιμὴ ἀπὸ τὸν χρυσό!
Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἡ πληθώρα τῶν χρυσῶν ἀντικειμένων στὴν μινωϊκὴ Κρήτη, λέει ὁ Γιέρνες. Ὁ ἴδιος ὑποστηρίζει ὅτι ἡ πράξη συμβαδίζει μὲ τὴν θεωρία: Στὴν περιοχὴ τοῦ Βασιλικοῦ Ὄρους εὑρῆκε πολλὰ ὑπολείμματα ἀπὸ ὀρυχεῖα προϊστορικῆς ἐποχῆς, 2.000 χρόνια πρὶν τὰ δύο τσοπανόπουλα – κατὰ τὴν τοπικὴ ἱστορία – ἀπὸ μία σύμπτωση βροῦν ἀσήμι στὸ βουνὸ (ἦταν τὸ 1623), κάτι ποὺ πρὸ τῶν μινωϊκῶν ἀνακαλύψεων ἐθεωρεῖτο ἡ ἀπαρχὴ τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἀσημιοῦ στὴν Σκανδιναβία…
Στὴν περιοχὴ τῶν βραχοσκαλισμάτων ὑπάρχουν ἐκτὸς αὐτοῦ δύο μινωϊκὰ ἱερογλυφικά, ποὺ τὰ ἀντίστοιχά τους εὑρέθησαν στὴν Κρήτη.
Ὑπάρχουν καὶ ἄλλα εὑρήματα ποὺ μαρτυροῦν ὅτι ἡ περιοχὴ ἐδέχθη ἐπισκέπτες ἀπὸ μακρυά, τὴν ἐποχὴ τοῦ μπρούντζου».
Καὶ τὸ νορβηγικὸ ἄρθρο τελειώνει: «Αὐτὸ γιὰ ἐμένα ἀποτελεῖ ἀπόδειξη ὅτι οἱ Μινωΐτες ἦλθαν στὴν περιοχή. Εἶναι τόσα πολλὰ τὰ σημάδια πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση ποὺ δὲν μπορεῖ, ἀποκλείεται νὰ εἶναι σύμπτωση λέει ὁ Γιέρνες».
Σημειώνω ἐδῶ, ὅτι τὰ νορβηγικὰ Μέσα καὶ ἡ νορβηγικὴ γραφειοκρατία στὴν μεγάλη της πλειοψηφία εἶναι ἀνθελληνικὴ – ἀντίθετα μὲ τὸν νορβηγικὸ λαό.

ΠΗΓΕΣ:
• Ἐφημερίδα «Ἔθνος», ἐφημερίδα τοῦ Πανεπ. Κύπρου, ἐφημερίδα «Κέρδος», 13.4.2008.
• Λεκάκης Γ. «Ὁ Πόντιος Γάλλος, οἱ Γάλλοι, οἱ Γαλάτες καὶ οἱ Φρύγες Φράγκοι…». ἄρθρο στὴν ἐφημ. «Ἑλληνικὴ Ἀγωγή». Τοῦ ἰδίου «Μινωΐτες Κρῆτες ἀνακάλυψαν τὴν Γερμανία», στὴν ἐφημερίδα «Χρονικὰ Κισάμου καὶ Σελίνου», τ. Φεβρ. 2009.
Ἰδιαίτερες εὐχαριστίες:
• Στὸν κ. Κ. Μπαχαριᾶ, ποὺ ἔχει ἐργασθῆ ἐπὶ 20ετία στὸ Ὄσλο, καὶ
• Στὸν κ. Ἀχ. Σταμπολίδη, καθηγητὴ Γεωλογίας στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Οὐψάλας.
Γεώργιος Λεκάκης.

[http://www.filonoi.gr]