Ψηφιακή Παιδεία

Πρόκειται για αυτό που αναμένεται μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία να μάθει ο μαθητής. Ως όρος έχει μία «τεχνική» χρήση.

Η πρώτη χρήση του όρου, ο πρώτος που ανέφερε τον εκπαιδευτικό στόχο με «τεχνικό» τρόπο ήταν ο Βobbit το 1918, στο βιβλίο του «Αναλυτικό Πρόγραμμα». Λίγα χρόνια μετά, με τον εκπαιδευτικό στόχο ασχολήθηκε ο Charters και τελικά ο Βloom έβαλε τη σφραγίδα του. Ο Βloom διετύπωσε τη θεωρία ότι ο εκπαιδευτικός στόχος πρέπει να χωρίζεται σε δύο ταξινομίες (taxonomies) η πρώτη ταξινομία να αφορά τον γνωστικό τομέα και η δεύτερη τον συναισθηματικό.

Ο Τyler αλλά και ο Μager και ο Gagn ασχολήθηκαν με τη διαμόρφωση στόχων, ο πρώτος με την αλληλεπίδραση της διαμόρφωσης των στόχων και οι δύο τελευταίοι βασιζόμενοι στη συμπεριφοριστική διδασκαλία μελέτησαν το σχέδιο διδασκαλίας.

Σύμφωνα με τον Κrathwohl ο στόχος πρέπει να έχει τρία επίπεδα:

* Το πρώτο επίπεδο έχει να κάνει με την κατάρτιση των προγραμμάτων διδασκαλίας και με τον αρχικό ορισμό του γενικού σκοπού του σχολείου οποιασδήποτε βαθμίδας. * Το δεύτερο επίπεδο έχει να κάνει με τον στόχο που θέτει μία διδακτική ενότητα.

* Το τρίτο επίπεδο έχει να κάνει με τον προσδιορισμό των διδακτικών υλικών που απαιτούνται για την επιτυχία των στόχων του αναλυτικού προγράμματος.

Όπως ο Κrathwohl έτσι και ο Scriven πιστεύει ότι ο εκπαιδευτικός στόχος πρέπει να έχει τρία επίπεδα. Για τον Scriven το πρώτο επίπεδο δίνει βάρος στο κίνητρο του μαθητή αλλά και προτεραιότητα στη δομή των εννοιών, το δεύτερο τονίζει τους τρόπους με τους οποίους η γνώση ή η κατανόηση των εννοιών γίνονται παρατηρήσιμες ενώ το τρίτο επίπεδο έχει να κάνει με την αξιολόγηση του στόχου.

Ο Εisner πάλι διακρίνει δύο κατηγορίες στόχων. Η πρώτη κατηγορία είναι η διδακτική, αυτό σημαίνει ότι ο στόχος μπορεί να προκαθοριστεί και να κατακτηθεί και η δεύτερη κατηγορία στόχου έχει να κάνει με την έκφραση, κάτι που δεν μπορεί να προκαθοριστεί αφού ενέχει μέσα της το στοιχείο της πρωτοτυπίας. Οι υπέρμαχοι της χρήσης εκπαιδευτικών στόχων κατά την κατάρτιση αναλυτικών προγραμμάτων ισχυρίζονται ότι ο στόχος ξεκαθαρίζει τις προθέσεις αυτών που καταρτίζουν το αναλυτικό πρόγραμμα και ότι ο εκπαιδευτικός στόχος επικεντρώνει την προσοχή στον μαθητή αλλά και στον δάσκαλο.

Τα επιχειρήματα κατά της χρήσης εκπαιδευτικών στόχων εστιάζουν κυρίως στο ότι ο στόχος συνήθως είναι κατάλληλος μόνο σε μερικά τμήματα του προγράμματος.

Ένα άλλο σοβαρό επιχείρημα κατά της χρήσης στόχων είναι ότι περιορίζουν την ελευθερία του δασκάλου.
πηγή