Ψηφιακή Παιδεία

«Κανείς δεν είναι φτωχός όταν έχει κοντά του άτομα που τον αγαπάνε». Αυτή η απλή αλλά τόσο ουσιαστική σκέψη αποτελεί την έμπνευση για την πιο αισιόδοξη ταινία όλων των εποχών. Όταν όλα φαίνεται να πηγαίνουν στραβά, ένας τριαντάχρονος ήρωας σκέφτεται να αυτοκτονήσει, για να σωθεί τελικά από έναν ηλικιωμένο φύλακα άγγελο που τον κάνει να δει τις θετικές πλευρές της υπέροχης ζωής του. Ο Φρανκ Κάπρα σκηνοθετεί μια αριστουργηματική και πάντα επίκαιρη ταινία, που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά.

Ο Τζορτζ Μπέιλι (Τζέιμς Στιούαρτ, στην καλύτερη ερμηνεία της ζωής του) είναι ένας καλόκαρδος, συμπονετικός άνθρωπος που νοιάζεται πάντα για τους συνανθρώπους του. Την παραμονή των Χριστουγέννων ο Μπέιλι απογοητευμένος και πιεσμένος από οικονομικά χρέη είναι έτοιμος να θέσει τέλος στη ζωή του. Τότε εμφανίζεται ο φύλακας-άγγελός του για να δείξει στον Μπέιλι πόσο πολύτιμος είναι για τη ζωή πολλών ανθρώπων και ότι αξίζει πολλά περισσότερα από όσο ο ίδιος νομίζει.

Η ταινία παρότι ήταν υποψήφια για 5 Όσκαρ μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία και Ά Ανδρικού ρόλου, δεν κατάφερε να έχει ανάλογη εμπορική επιτυχία. Μέσα σε όλα τα προβλήματα που αντιμετώπισε ήταν και το FBI και συγκεκριμένα η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών που την χαρακτήρισε ως «μεταφέρουσα φιλο-κουμουνιστικά μηνύματα» καθώς απεικονίζει τον ήρωα της ταινίας να προσφέρει τα πάντα στην κοινότητα που ζει και ταυτόχρονα τον τραπεζίτη ως τσιγκούνη και φιλοχρήματο.

Για την ακρίβεια, στην πορεία του χρόνου η ταινία σχεδόν ξεχάστηκε. Όταν όμως στα τέλη της δεκαετίας του '50 ξεκίνησε η προβολή της στην αμερικάνικη τηλεόραση, άρχισε και πάλι να ανεβαίνει τα σκαλιά της δημοσιότητας. Από τις αρχές της δεκαετίας του '70, όταν έληξε το copyright, η ταινία ανέβηκε κατακόρυφα. Σήμερα θεωρείται μια από τις κλασσικότερες ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου (το αμερικανικό ινστιτούτο την κατατάσσει στην 11η θέση) και η ταινία που βλέπουν σχεδόν κάθε Χριστούγεννα οι Αμερικανοί.

Η υπόθεση βασίστηκε στο διήγημα του Φίλιπ Βαν Ντόρεν Στερν «Το καλύτερο δώρο» και μέχρι το σενάριο να πάρει την τελική του μορφή γνώρισε αρκετές φάσεις επεξεργασίας και αλλαγών. Τη συνολική ευθύνη του σεναρίου είχε το διάσημο ζευγάρι των Φράνσις Γκούντριτς, Άλμπερτ Χάκετ με τη βοήθεια σε κάποιες σκηνές του Τζο Σουέρλιγκ υπό το άγρυπνο βλέμμα του σκηνοθέτη. Ωστόσο, η τελική μορφή διέθετε και στοιχεία της οξείας γραφής του Ντάλτον Τρούμπο, ο οποίος δεν αναφέρεται στους συνδημιουργούς παρότι στην πρώτη περίοδο προβολής της ταινίας δεν είχαν αρχίσει τα προσωπικά του προβλήματα με την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών.