Ψηφιακή Παιδεία

Η ύπαρξη του όμορφου νεαρού ερημίτη έγινε γνωστή με ανακοίνωση των Αρχών, όταν οι χωρικοί τον ανακάλυψαν και τον παρουσίασαν στην τοπική εισαγγελία.

«Ζω καλά, σας ευχαριστώ», είπε.
«Ζούμε καλά. Αυτή είναι η πραγματικότητα της ζωής μας εδώ, και πρόκειται για μια καλή πραγματικότητα». 
«Να έλθω να ζήσω πιο κοντά στην πόλη; Για να γίνει αυτό, πρέπει να γίνει πιο πολιτισμένη η κοινωνία στις πόλεις, και φυσικά ν' αλλάξει η μυρωδιά των πόλεων και η ρύπανση». «Εδώ είμαι ευτυχισμένος».
Ο γενειοφόρος πατέρας του είχε κάποιες επαφές με τους ανθρώπους, πουλώντας μανιτάρια που μάζευε η οικογένεια, καθώς και τα έργα ζωγραφικής του. Αλλά ο Ότζαν και η μητέρα του συναντούσαν μόνον περαστικούς κυνηγούς στο δάσος, κοντά στην Μπελοκουρίκχα, ένα διάσημο θέρετρο με ιαματικές πηγές και θερμά λουτρά, στην περιοχή των βουνών Αλτάϊ, 250 χιλιόμετρα νότια από την πόλη Μπαρναούλ. 
«Για να επιβιώσουμε, πουλάμε μανιτάρια και πίνακες ζωγραφικής του πατέρα μου», είπε ο Ότζαν. 
«Με ποιους μιλάω; Λοιπόν, η ζωή μας φέρνει σε επαφή με τους ανθρώπους όταν πρέπει να κάνουμε κάτι. Δεν ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους για χάρη της κουβέντας και μόνον. Προς το παρόν έχω συναναστραφεί και συζητήσει κυρίως με ενήλικες».

«Έχω μελετήσει Αγγλικά. Έχω ένα λεξικό, έχει τις λέξεις της Αγγλικής γλώσσας, με κανόνες ορθογραφίας και προφοράς για κάθε λέξη. Φυσικά, πρέπει να κάνω πρακτική εξάσκηση - θα ήθελα πολύ να είχα την ευκαιρία να μιλούσα με κάποιον που δεν μιλάει ούτε λέξη Ρωσικά - τουλάχιστον για ένα μήνα»! 
«Ωστόσο έχω μια ψυχολογική δυσκολία με το υπο-συνείδητό μου, που δεν μπορεί να καταλάβει γιατί πρέπει να μάθει Αγγλικά. Εύκολα μπορώ να πω «δεν μιλάς Αγγλικά»; (το λέει με καλή Αγγλική προφορά), όμως φυσικά, για σωστή, άπταιστη ομιλία χρειάζομαι πρακτική εξάσκηση».

«Τα βιβλία μου; Έχω ένα λεξικό. Διαβάζω άλλα βιβλία; Ναι, προσπαθώ πάντα να διαβάζω όταν έχω ελεύθερο χρόνο. Ίσως κάποια στιγμή αργότερα θα πάω να διαβάσω, αλλά προς το παρόν δεν έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο».

«Αν βρω λίγο ελεύθερο χρόνο, θέλω να ασχοληθώ και με τη ζωγραφική».

Ο πατέρας του Αλέξανδρος είπε ότι η οικογένεια ζει στην τοποθεσία αυτή από το 1997, «τον προηγούμενο αιώνα», αλλά νωρίτερα ζούσαν σε άλλη τοποθεσία.

«Ο γιος μας δεν φοίτησε σε σχολείο ή σε νηπιαγωγείο. Όμως είμαστε μορφωμένοι άνθρωποι και του δώσαμε όλα όσα εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε», είπε.
Το επώνυμο της οικογένειας και η ηλικία των γονέων δεν έγιναν γνωστά.
«Το γεγονός ότι δε φοίτησε σχολείο δε νομίζω ότι ήταν μειονέκτημα γι' αυτόν. Τα προγράμματα των δικών μας σχολείων ήταν πολύ καλύτερα από τα σημερινά. Ήταν ευρύτερα, με μεγαλύτερη εμβάθυνση, καλύτερα. Μελέτησε ακόμη Αγγλικά, όλα μόνος του».  
«Δε θέλουμε να επιστρέψουμε πίσω στην πόλη - και στη μυρωδιά της βενζίνης ή των διάφορων χημικών καθαρισμού και στις σκόνες πλυσίματος».
Είπε ότι η οικογένεια έχει ένα μικρό ραδιόφωνο για να κρατά επαφή με τον κόσμο που απέρριψε.

Η Έλενα επέμεινε: «Είναι πιο άνετα και πιο ευτυχισμένα εδώ από ό, τι στον πολιτισμό. Είμαι μουσικός με σπουδές, και αισθάνομαι ενοχλημένη και προσβεβλημένη από την ποιότητα αυτού που συμβαίνει στη μουσική βιομηχανία στις μέρες μας. Αυτό είναι που με εμποδίζει από το να επιστρέψω πίσω στην κοινωνία». 
«Ο γιος μας ξέρει τι είναι εργασία και τι είναι η δημιουργική εργασία. Μπορούσε να διαβάζει και να γράφει από ηλικία πέντε ετών, και όλα έγιναν φυσιολογικά».
Ερώτηση: «Tι λογής μέλλον θα θέλαμε για τον γιο μας; »
Αλέξανδρος: «Θέλουμε να έχει το καλύτερο μέλλον. Θα θέλαμε για να γίνει ένας μεγάλος καλλιτέχνης, ίσως ποιητής».
Έλενα: «Συγγραφέας ...» 

Αλέξανδρος : «Αλλά πάνω απ' όλα θέλουμε να είναι έξυπνος άνθρωπος».
Έλενα: «Και άνθρωπος με καλή καρδιά, ευγενικός. Αληθινός άνθρωπος». 

«Όσον αφορά τις συνθήκες της ζωής μας, δεν θα πείραζε να είχαμε λίγο περισσότερο χώρο, ας πούμε δύο δωμάτια. Ή ακόμα και τρία». Προς το παρόν έχουν μονόχωρο σπίτι.
«Μερικές φορές έχουμε κυνηγούς που έρχονται να μας επισκεφθούν, αλλά αυτό συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια».
Η εκπληκτική ιστορία προέκυψε πρόσφατα, όταν ο Ότζαν βρέθηκε από ντόπιους, κατοίκους της Ουλιάνοβκα, μέσα στο δάσος, σε απόσταση τρία χιλιόμετρα από το χωριό. Είπε πως οι γονείς του επέλεξαν τη ζωή του ερημίτη μέσα στο δάσος.

Οι γονείς του έφυγαν από την καλύβα νωρίτερα αυτό το χρόνο αφήνοντάς τον μόνο. Αυτό τον ώθησε να εγκαταλείψει για λίγο τη μοναχική ζωή του. Ωστόσο, μετά από τη συνάντησή του με τους αρμόδιους της υπηρεσίας, τους έκπληκτους για την ανακάλυψη της ύπαρξης του νεαρού, επέστρεψε πίσω στο φυσικό περιβάλλον του, για να περιμένει την επιστροφή των γονέων του.
Τον αποκάλεσαν Μόγλη της πραγματικής ζωής, από το όνομα  του κύριου χαρακτήρα στο «Βιβλίο της Ζούγκλας» του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ. Αλλά αυτός πρέπει να είναι ο πιο μορφωμένος Μόγλης του κόσμου.
Ο εισαγγελέας Ρομάν Φόμιν της πόλης Μπελοκουρίκχα, ερευνά μέσω του δικαστηρίου, προκειμένου να καθοριστεί η ημερομηνία και ο τόπος γέννησης του νεαρού, που ανατράφηκε «από μια οικογένεια ερημιτών».

«Μίλησα με τον νεαρό άνδρα, ο οποίος δήλωσε ότι οι γονείς του του έχουν πει ότι γεννήθηκε το 1993», δήλωσε ο Φόμιν στους "Times της Σιβηρίας". «Ωστόσο δείχνει νεαρότερος. Ο τρόπος που περπατά είναι διαφορετικός από τον τρόπο που περπατά ένας "κανονικός" άνθρωπος. Μπορείτε να καταλάβετε αμέσως ότι ξοδεύει ώρες περπατώντας με τα πόδια μεγάλες αποστάσεις. Μου είπε ότι δεν έχει βρεθεί ποτέ σε νοσοκομείο και δεν έχει  ιδέα για το τι σημαίνει η λέξη εμβολιασμός. Υποθέτω ότι δεν έκανε ποτέ οποιοδήποτε εμβόλιο στη ζωή του. Η εμφάνισή του μοιάζει σαν να είναι μόνον 15 ή 16 ετών». 

«Δε στοχεύουμε να τον φέρουμε πίσω στον πολιτισμό. Νομίζω ότι ο τρόπος που ζει μέσα στο δάσος ίσως να είναι καλύτερος από τις ζωές που ζούμε μερικοί από μας. Νομίζω επίσης ότι κανείς από εμάς δεν θα ήταν ικανός να αυτοσυντηρήσει έτσι τη ζωή του, ακόμη και για δύο μόνον εβδομάδες. 
«Θέλουμε όμως να επαληθεύσουμε την ημερομηνία γεννήσεως του και να εκδώσουμε ένα πιστοποιητικό γέννησης».

Ο νεαρός άνδρας εξήγησε στον εισαγγελέα ότι γεννήθηκε το 1993 στο δάσος, κοντά στο χωριό Κάϊτανακ στην περιοχή Ουστ - Κοκσίνσκυ, της Περιφέρειας Αλτάϊ [Αλτάϊσκυ Κράϊ, ομοσπονδιακό τμήμα που ανήκει στην Ρωσία, θα πρέπει όμως να το ξεχωρίζουμε από τη γειτονική Ομόσπονδη Δημοκρατία του Αλτάϊ μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας].
Μια γυναίκα της περιοχής είχε φέρει τον νεαρό στους εισαγγελείς, από φόβο ότι ίσως χρειαστεί βοήθεια για τον κρύο χειμώνα που έρχεται, αλλά στη συνέχεια ο νεαρός επέστρεψε πίσω στο σπίτι του στο δάσος.

«Δεν είμαι σίγουρος αν χρειάζεται όλη αυτή τη φροντίδα», είπε. «Φαίνεται φυσιολογικός και υγιής, μόνο που μιλά αργά, αφού δεν επικοινωνεί με άλλους τόσο συχνά, όσο οι περισσότεροι άνθρωποι».
Άλλοι που επέλεξαν τέτοια ζωή στη Σιβηρία, το έκαναν για θρησκευτικούς λόγους, αλλά ο Φόμιν λέει ότι δεν είναι τέτοια η περίπτωση του «παιδιού των δασών». Η οικογένεια του πήγε να ζήσει στην άγρια φύση με συνειδητή απόφαση, αλλά όπως φαίνεται, όχι από θρησκευτικούς λόγους. «Δεν είναι θρησκευόμενοι άνθρωποι», είπε.
Η ύπαρξή του δημιουργεί ένα γραφειοκρατικό αίνιγμα για τις αρμόδιες αρχές, δεδομένου ότι μπορούν να τον υπολογίζουν μόνον αν έχει παραστατικά έγγραφα, ξεκινώντας με ένα πιστοποιητικό γέννησης και το εσωτερικό διαβατήριο που χρησιμοποιούν στη Ρωσία [αντί αστυνομικής ταυτότητας]. Για το σκοπό αυτό, χρειάζεται να ορίσουν την ημερομηνία και τον τόπο γέννησής του.
Οι αρχές δεν ανακοίνωσαν αν γνωρίζουν ή υποθέτουν το επώνυμό του.
«Έχουμε ενημερώσει την Υπηρεσία Κοινωνικής Μέριμνας. Η κατάσταση είναι υπό τον προσωπικό μου έλεγχο», δήλωσε ο Φόμιν.
Η επαφή με τους ανθρώπους θα μπορούσε να γίνει κίνδυνος για την υγεία του, δεδομένου ότι στερείται ανοσοποίησης έναντι κοινών μεταδοτικών ασθενειών. 

Τα μέλη της οικογένειας Λούκωφ ζούσαν σαν ερημίτες στην Τάιγκα της Σιβηρίας, κυνηγημένα στην εποχή του Στάλιν, αλλά πολλά μέλη της οικογένειας έχασαν τη ζωή τους αμέσως μόλις ήρθαν σε επαφή και πάλι με τους ανθρώπους, αφού εντοπίστηκαν από γεωλόγους, που πετούσαν πάνω από την απομακρυσμένη περιοχή με ελικόπτερο. Σήμερα, ζει μόνο ένα μέλος της οικογένειας η Αγκάφια Λούκοβα, 69 χρονών. Ζει μόνη της. Διαβάστε την ιστορία της: Η γυναίκα που ξέχασε το χρόνο...