Ψηφιακή Παιδεία

Με φανερή διάθεση υποβάθμισης του γεγονότος έγινε η δημοσίευση από τα ΜΜΕ του θανάτου του Παύλου Φύσσα από μέλος της Χρυσής Αυγής.

Τι τίτλους διαβάσαμε άραγε, όταν αρχικά γνωστοποιήθηκε δημόσια το θέμα μέχρι να αρχίσει η μαζικότερη αγανάκτηση από τα εναλλακτικά, κυρίως, μίντια; «Νεκρός από επίθεση με μαχαίρι», «Νεκρός 34χρονος από επίθεση με μαχαίρι στο Κερατσίνι», «Δολοφονική επίθεση με μια μαχαιριά στην καρδιά», κ.τ.ό.

Σε όλες τις παραπάνω αναφορές απουσιάζει φανερά ο θύτης και η ταυτότητά του, η δολοφονία κατονομάζεται ανώδυνα «επίθεση» ή έστω «δολοφονική επίθεση», ενώ η αναφορά του γεγονότος εστιάζει απλώς στο μέσο της δολοφονίας, το «μαχαίρι», και όχι στις συγκρουόμενες παρατάξεις. Αυτές οι λεκτικές επιλογές στη σημειολογία του επικοινωνιακού μηνύματος δηλώνουν τη διάθεση απόσπασης της προσοχής του αναγνώστη από το να συλλάβει την πιθανή κοινωνικο-πολιτική αξία του θέματος και εντέλει αναχαιτίζουν την απόφαση για δράση.

Την ώρα που τα μέσα έδειχναν να μειώνουν την αξία μιας τέτοιας πράξης, ήδη στο κέντρο της Αθήνας ομάδες νέων διαμαρτύρονταν στη θανατηφόρα βία που υπέστη ο άτυχος Παύλος παρά το περασμένο της ώρας.

Ας τονίσουμε, λοιπόν, εδώ και πάλι το εξής: όταν η βία προέρχεται από φασίστες, δε λέγεται ανοιχτά ποιος το έκανε, όταν η βία προέρχεται από αντιφασίστες, γίνεται πρώτο θέμα με κραυγαλέα στοχοποίηση του θύτη. Για να εξηγηθεί αυτή η ανισότητα στις επικοινωνιακές επιλογές των μέσων, πρέπει να δούμε στις βαθιά ριζωμένες σχέσεις του μιντιακού συστήματος με τις δεξιές και ακροδεξιές παρατάξεις στη χώρα μας της κυρίαρχης ιδεολογίας.