14 Νοεμβρίου 2012

Πολυτεχνείο


Η επέτειος που κάθε χρόνο έρχεται την κατάλληλη στιγμή για να μας υπενθυμίσει ότι κάποτε στο παρελθόν οι νέοι αυτής της χώρας φοιτητές και μαθητές ισοπέδωσαν τον φασισμό και ανέτρεψαν την χούντα… μια επέτειος που προσπερνάμε στα σχολικά βιβλία γιατί είναι ένα λεπτό ζήτημα όπως συνήθως λένε οι σπουδαίοι του τόπου, ναι αυτοί οι ίδιοι που καταθέτουν στεφάνια στο μνημείο της αυλής του Πολυτεχνείου και όλα αυτά μπροστά στις κάμερες!Την περίοδο της χούντας κάθε είδηση που τυπωνόταν στις τότε εφημερίδες ήταν ελεγχόμενη, ο λαός λοιπόν βυθιζόταν καθημερινά στο ψέμα και είχε χάσει την ελευθερία του. Τα νέα μεταδίδονταν από στόμα σε στόμα. Την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου στη Πατησίων από την μια άκρη του Πολυτεχνείου έως την άλλη υπήρχε πολύς κόσμος, γεγονός πρωτόγνωρο για μια εποχή όπου υπήρχε η μόνιμη απαγόρευσης της συνάθροισης των 5 ατόμων και άνω. 

Στα κάγκελα κρεμόντουσαν φοιτητές που κυμάτιζαν ελληνικές σημαίες και φώναζαν συνθήματα με ντουντούκες : «ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΛΑΕ», «ΛΕΥΤΕΡΕΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ», «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΙΔΕΙΑ», «ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΤΥΡΑΝΝΟ» Αυτή η εικόνα έδωσε δύναμη στους μαθητές που βρίσκονταν στα φροντιστήρια της περιοχής και έγινε αφετηρία των γεγονότων που ακολούθησαν.
Την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου στις σχολικές αίθουσες της Αθήνας μεταφέρεται το κλίμα της συγκέντρωσης από την Πατησίων. Οι μαθητές κουβεντιάζουν μεταξύ τους το γεγονός, κάποιοι καθηγητές συμμετέχουν στις συζητήσεις και κάποιοι άλλοι έμεναν πιστοί στην ιδέα του φασισμού. Το ίδιο απόγευμα στο χώρο του Πολυτεχνείου έχει στηθεί μια γιορτή, χιλιάδες κόσμος και μια πρόχειρη μεγαφωνική εγκατάσταση από όπου ακούγονταν συνθήματα που σκοπό είχαν να αφυπνίσουν τον λαό που είχε σκύψει το κεφάλι στο καθεστώς της χούντας. Μαθητές και φοιτητές μοιράζουν τυπωμένα χαρτιά με συνθήματα. Αστυνομία δεν υπήρχε πουθενά, ήταν άλλο ένα κόλπο της χούντας που απέβλεπε στην δημιουργία χάους στο κέντρο της πόλης.
Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου οι σχολικές αίθουσες ήταν σχεδόν άδειες, οι μαθητές έκαναν κοπάνα για να βρεθούν στον χώρο του Πολυτεχνείου και όσοι πήγαν στα σχολεία συζητούσαν για τα γεγονότα που είχαν συμβεί και οργάνωσαν και την δική τους κάθοδο στο Πολυτεχνείο. Το μεσημέρι στους δρόμους της Αθήνας υπήρχαν πεταμένες οι τελευταίες σελίδες των σχολικών βιβλίων που είχαν τυπωμένο το πουλί με τη σβάστικα. Οι μαθητές το μουτζούρωναν και το πετούσαν στο δρόμο δηλώνοντας την αγανάκτηση τους. Το ίδιο απόγευμα στο κέντρο η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική από τα δακρυγόνα, ο κόσμος είχε διπλασιαστεί. Στις 6:30 μια ομάδα διαδηλωτών ξεκινάει πορεία προς το Σύνταγμα, η αστυνομία την απωθεί. Μια άλλη ομάδα κατέλαβε τα γραφεία της Νομαρχίας στην Αιόλου, η αστυνομία με πολύ κόπο τους βγάζει έξω από το κτίριο. Στην συνέχεια αστυνομία και χωροφυλακή διαλύουν με δακρυγόνα την κεντρική συγκέντρωση έξω από το Πολυτεχνείο. Μικρές ομάδες διαδηλωτών βρίσκονται διάσπαρτες στο κέντρο της Αθήνας η αστυνομία βρίσκεται επίσης παντού. Ξεκινάει ένα κυνηγητό ανάμεσα στην αστυνομία και τους διαδηλωτές. Οι διαδηλωτές κρύβονταν στις εισόδους των πολυκατοικιών, άνοιγαν τα τρανζίστορ άκουγαν τις πληροφορίες και όταν ο κίνδυνος απομακρυνόταν έβγαιναν ξανά στο δρόμο. Άκουγαν τη φωνή του Μήτσου Παπαχρήστου να δηλώνει πως οι φοιτητές είναι άοπλοι, αποκαλούσε τους στρατιώτες αδέλφια, ήταν η φωνή όλων που πάλευε για την ελευθερία όλων! Ο σταθμός σταμάτησε να μεταδίδει… η πρώτη σκέψη όλων ήταν πως ο εκφωνητής έπεσε νεκρός, οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με καπνογόνα.
Το Σάββατο 17 Νοεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας ακούγονταν κρότοι από όπλα, περιπολικά και αυτοκίνητα ασφαλιτών παντού. Στο ύψος της εκκλησίας του Αγίου Θεράποντος στρατιώτες απειλούν το πλήθος να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να διαλυθούν. Σε αυτούς τους πυροβολισμούς αποδίδεται αργότερα ο θάνατος του πεντάχρονου Δημήτριου Θεοδώρα. Ακολούθησαν συλλήψεις, όλη αυτή η στάση θύμωσε το πλήθος και ξαφνικά όλοι κατάλαβαν την βαναυσότητα του φασισμού. Ήταν μικρά παιδία, παιδία που ακόμα δεν είχαν κατανοήσει όλες τις πλευρές της ζωής και όμως χωρίς φόβο βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας και πάλεψαν με το θηρίο της χούντας. Η αντίσταση άρχισε να οργανώνεται σιγά-σιγά στις μπουάτ της Αθήνας, η νεολαία ταυτίστηκε με το τραγούδι Φορτηγό του Σαββόπουλου και άρχισε να αναζητά διέξοδο!
Περνώντας τα χρόνια κάποιοι καπηλεύτηκαν την συμμετοχή τους στο κίνημα και προώθησαν τους εαυτούς τους στα βουλευτικά έδρανα, σίγουρα όμως όσοι εκείνες τις μέρες πάλεψαν για την ιδεολογία τους δεν την πούλησαν για τα χρήματα, οι ήρωες του πολυτεχνείου διατήρησαν την ανωνυμία τους γιατί για αυτούς ήταν απόλυτα φυσιολογικό να συμμετάσχουν στα γεγονότα που σημάδεψαν την μετέπειτα ιστορία της χώρας!
Το Πολυτεχνείο ήταν η μεγαλύτερη γροθιά της δημοκρατίας στον φασισμό, στα μη της χούντας που σκοπό έχει να ακρωτηριάζει τις ανθρώπινες οντότητες και να της βάζει σε καλούπια. Συχνά λένε πως δεν ήταν κάτι το Πολυτεχνείο και όμως το Πολυτεχνείο υπήρξε και η θύμηση του για πάντα θα ταράζει τους φασίστες… τους τρομάζει που η νεολαία αυτή η νεολαία που κάθεται στις καφετέριες και ακούει παράξενη μουσική έγινε κάποτε μια γροθιά και έκανε χίλια κομμάτια το σύστημα τους… συχνά λένε πως δεν υπήρχαν νεκροί… ένα μεγάλο ψέμα τους… εκτός από τα νεκρά μυαλά και από την νεκρή δημοκρατία υπήρχαν και νεκροί.

α) Επισήμως ανακοινωθέντες νεκροί είναι οι ακόλουθοι:
1. Διομήδης Ιωάννου Κομνηνός, ετών 17, μαθητής. Εφονεύθη έξωθιτου Πολυτεχνείου περί ώρα 22.15' της 16.11.73. Βασίμως πιθανολογείται ότι δράστης του φόνου τούτου είναι ο προεκτεθείς Συνταγματάρχης.
2. Βασίλειος Παναγιώτου Φαμέλλος, ετών 26. Εφονεύθη εγγύς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως περί ώρα 22.30' της 16.11.73, βληθείς προφανώς υπό τίνος των εκ του υπουργείου πυροβολούντων.
3. Toril Engelend, σπουδάστρια, Νορβηγίς. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώρα 23.30'της 16.11.1973 παρ' αγνώστου δράστου.
4. Γεώργιος Ανδρέου Σαμούρης, σπουδαστής, ετών 22. Εφονεύθη υπ' αγνώστου εις άγνωστον σημείον εξ επαφής περί το μεσονύκτιον της 16.11.1973 και το πτώμα του μετεφέρθη και απερρίφθη εις την διασταύρωσιν των οδών Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων (Κατάθεσις υπ' αριθμ. 137).
5. Αλέξανδρος Ευστρατίου Σπαρτίδης, ετών 16, μαθητής. Εφονεύθη επί της οδού Κότσικα (παρόδου Πατησίων) την 10.20 ώραν της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.
6. Μάρκος Δημητρίου Καραμάνης, ετών 23. Εφονεύθη ευρισκόμενος εις την επί της οδού Πατησίων και Αιγύπτου 1 πολυκατοικίαν την 10.30 ώραν της 17.11.1973, βληθείς ομοίως υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.
7. Βασίλειος Καράκας, Τούρκος υπήκοος, ετών 43. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώραν 13.00' της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.
8. Δημήτριος Θεοφ. Θεοδώρας, ετών 6. Εφονεύθη επί της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας Ζωγράφου περί ώραν 13.30 της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιώτου ευρισκομένου έμπροσθεν του Ναού του Αγίου Θεράποντος.
9. Βασιλική Φωτίου Μπεκιάρη, ετών 17. Εφονεύθη ευρισκομένη εις την ταράτσα της επί της οδού Μεταγένους 8 - Νέος Κόσμος οικίας της περί ώρα 12.30' της 17.11.1973, δεχθείσα εις την κεφαλήν της βλήμα αδέσποτον άρματος.
10. Γεώργιος Αλεξάνδρου Γεριτσίδης, ετών 48, εφοριακός υπάλληλος. Εφονεύθη ευρισκόμενος εν Ν. Λιοσίοις προς εκτέλεσιν υπηρεσίας περί ώραν 12.15' της 17.11.1973 δεχθείς ομοίως βλήμα αδέσποτον άρματος μάχης εις την κεφαλήν.
11. Νικόλαος Πέτρου Μαρκουλής, ετών 25. Εφονεύθη παρά την πλατείαν Βάθης περί ώραν 11.00'της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.
12. Στυλιανός Αγαμ. Καραγεώργης, ετών 19, εργάτης. Ετραυματίσθη θανασίμως επί της οδού Πατησίων, έμπροσθεν του κινηματογράφου ΕΛΛΗΝΙΣ, περί ώρα 10.00'της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσεν εις το ΚΑΤ την 30.11.1973.
13. Ανδρέας Στεργίου Κουμπος, ετών 63. Ετραυματίσθη σοβαρώς διερχόμενος την οδό Καποδιστρίου περί ώρα 14.00' της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσε την 30.1.1974.
14. Μιχαήλ Δημήτριου Μυρογιάννης, ετών 20. Εφονεύθη εις την διασταύρωσιν των οδών Πατησίων και Στουρνάρα περί ώραν 13.30' της 18.11.73, βληθείς δια περιστρόφου εις την κεφαλήν και
15. Κυριάκος Δημητρίου Παντελάκης, ετών 45, δικηγόρος. Ετραυματίσθη σοβαρώς επί της οδού Γλάδστωνος περί ώραν 12.40' της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου επί της οδού Πατησίων άρματος και απεβίωσεν την 18.12.1973.
β) Νεκροί πλήρως βεβαιωθέντες:
1. Σπύρος Κοντομάρης, δικηγόρος. Απεβίωσεν τας απογευματινός ώρας της 16.11.73 ευρισκόμενος επί της οδού Γεωργίου Σταύρου, συνέπεια θανατηφόρου επενέργειας των ριπτομένων υπό της αστυνομίας αερίων (κατάθ. υπ' αριθμ. 93).
2. Αικατερίνη Αργυροπούλου, ετών 75. Ετραυματίσθη σοβαρώς ενώ ευρίσκετο εις την εν Αγ. Αναργύροις οικίαν της περί ώραν 11.00' της 17.11.1973, δεχθείσα αδέσποτον βλήμα άρματος και απεβίωσεν κατά μήνα Μάιον 1974 και
3. Δημήτριος Παπαϊωάννου, ετών 60, ιδιωτικός υπάλληλος. Απεβίωσεν την μεσημβρίαν της 17.11.1973 εκ προσφάτου εμφράγματος του μυοκαρδίου κατά την ιατροδικαστικήν έκθεσιν σοβαρώς όμως, υπό της συζύγου του αμφισβητούμενης και υποστηριζούοης ότι ο σύζυγος της απεβίωσεν είτε βληθείς δι' όπλου, είτε υποστάς συγκοπήν εκ των ριπτομένων αερίων, καταθεσάσης δε ότι μόνον εις το Νεκροταφείον της επετράπη να πλησιάσει απλώς και να ατενίσει το πρόσωπον του νεκρού συζύγου της.
γ) Νεκροί βασίμως προκύπτοντες:
1. Ο ιατρός - χειρουργός Γεώργιος Γρηγοριάδης, μετά λόγου γνώσεως καταθέτει ότι ο ίδιος προσωπικώς αντελήφθη και διεπίστωσεν ιατρικώς τον θάνατον (2) δύο αγνώστων νέων, πληγέντων: Του μεν ενός εις την πλατείαν Βικτωρίας περί ώραν 11.00' της 17.11.1973 δια βλήματος περιστρόφου υπό Ανθυπασπιστού της Χωροφυλακής ριφθέντος, του δε ετέρου εις την οδόν Γ Σεπτεμβρίου περί ώραν 12.00' της 18.11.1973 δια βλήματος διερχομένου άρματος (κατάθ. υπ' αριθμ. 25).
2. Η μάρτυς Παναγ. Παπακυριακού καταθέτει περί θανάσιμου τραυματισμού μικράς κορασίδος, ηλικίας 9 περίπου ετών, εις την γωνίαν των οδών Πατησίων και Κλωναρίδου περί ώραν 14.00 της 17.1.1.1973 εκ βλημάτων διερχομένου άρματος, εξ ων και η ιδία ετραυματίσθη βαρύτατα (κατάθ. υπ' αριθμ. 168).
3. Ο φοιτητής Λεωνίδας Ανωμερίτης, καταθέτει περί θανάσιμου τραυματισμού νεαράς μαθήτριας, εντός του χώρου του Πολυτεχνείου ευρισκόμενης, περί ώρα 11.45' της 16.11.1973, δια βλήματος ριφθέντος εκ του εκτός του Πολυτεχνείου χώρου (κατάθ. υπ. αριθμ. 32).
4. Ο Φαρμακοποιός Αλέξανδρος Παναγόπουλος καταθέτει ότι, ότε προ του μεσονυχτίου της Παρασκευής 16.11.1973, επεσκέφθη μετά της συζύγου του το Πολυτεχνείον προς παροχήν υπηρεσιών εις τους τραυματίας και εισήλθεν εις το αυτόθι υπάρχον πρόχειρον ιατρείον, ιδίοις όμμασιν αντελήφθη την ύπαρξιν (3) τριών νεκρών και μιας γυναικός θανασίμως τραυματισθείσης, τα τραύματα των οποίων σαφώς περιγράφει. Προσθέτει δε ότι εκ μελών της Συντονιστικής Επιτροπής Φοιτητών έλαβε την πληροφορίαν ότι είχαν και οκτώ (8) εισέτι νεκρούς, τα πτώματα των οποίων είχον τοποθετηθεί και εφυλάσσοντο εις παρακείμενον χώρον ίνα μη υποπέσουν εις αντίληψιν των σπουδαστών και προκληθή πανικός (κατάθ. υπ' αριθμ. 245).
Εν Αθήναις τη 14 Οκτωβρίου 1974 Ο ενεργήσας την προκαταρκτικών εξέτασιν Εισαγγελεύς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΒΑΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)
back to top