Μάθηση χωρίς σκέψη είναι χαμένος κόπος. Σκέψη χωρίς μάθηση είναι κίνδυνος. Κομφούκιος*
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
- Αρχική σελίδα
- Ταινίες
- Ντοκιμαντέρ
- Καλλιτεχνικά / Εκπαιδευτικά
- Οικολογία
- Φωτογραφία
- Δικαιώματα των Ζώων
- Περιβαλλοντική Εκπαίδευση
- Η ελληνική ως ξένη γλώσσα
- Δραματοθεραπεία
- Online Περιοδικά
- Διαδικτυακές διαλέξεις
- Εκπαιδευτικά Project
- Ψηφιακές Βιβλιοθήκες
- Μουσεία / Γκαλερί
- Street Art
- Εκθέσεις-Εκδηλώσεις
- Visual Research
- Απόψεις
- Κριτικοί Εκπαιδευτικοί Αναστοχασμοί
- BLOG 2
21 Δεκεμβρίου 2013
Μελέτη περίπτωσης αυτισμού με βάση τα τσάκρα!
Η Βιβή είναι σήμερα 42 ετών. Το πρώτο της παιδί, ο Παναγιώτης, διαγνώστηκε στο φάσμα του αυτισμού στην ηλικία των 2 περίπου ετών. Σήμερα ο Παναγιώτης είναι 7 ετών. Όταν έγιναν οι παρούσες μετρήσεις της αύρας, το παιδί είχε ήδη κάνει αρκετές θεραπείες κοσμικής ενέργειας, οπότε ενδεχομένως οι εικόνες που ελήφθησαν δεν αντιπροσωπεύουν πλήρως την αρχική κατάσταση μητέρας και παιδιού.
Παρόλα αυτά, σε συγκεκριμένα σημεία της αύρας παρατηρούνται εξαιρετικές ομοιότητες. Οι πλέον χαρακτηριστικές αφορούν στο καρμικό φορτίο 2ου και 4ου τσάκρα. Η τρύπα στο ύψος της καρδιάς, στο μπροστινό αριστερό μέρος της αύρας της Βιβής, επαναλαμβάνεται στην αύρα του Παναγιώτη.
Ως γνωστόν, το τέταρτο τσάκρα φέρει πληροφορίες που αφορούν την αγάπη για τη ζωή γενικά, τις διαπροσωπικές σχέσεις, την συμπόνια, την ευσπλαχνία, την ανοχή, την κατανόηση και την ανιδιοτελή αγάπη. Προβλήματα στον συγκεκριμένο τομέα η Βιβή αναγνωρίζει στον εαυτό της, και μάλιστα παραδέχεται πως μέχρι και πριν λίγα χρόνια αισθανόταν ότι η αποστροφή της για τον κόσμο, όπως είναι σήμερα, την έκανε να νιώθει μισάνθρωπος. Θεωρούσε πως, αν είχε το δικαίωμα επιλογής, δεν θα ήθελε να ξαναγεννηθεί σε αυτό τον κόσμο. Ενδεχομένως γι' αυτό υποδέχτηκε τον Παναγιώτη, για να “δει” πως είναι να “μην ζεις”. Ο Παναγιώτης από την πλευρά του, με τέτοιες καρμικές πληροφορίες που κουβαλάει, εκφράζει στην κυριολεξία άρνηση για ζωή εμφανίζοντας αυτό που κατανοούμε ως αυτισμό, απομόνωση και δυσκολία στο να επικοινωνήσει με τους άλλους ανθρώπους.
Στο δεύτερο τσάκρα επίσης παρατηρούνται αλλοιώσεις της αύρας από βιοκωλύμματα που σχετίζονται με απάθεια απέναντι στη ζωή, σκληρότητα, αδιαφορία, φραγμούς δημιουργικότητας και ανικανότητα απόλαυσης της ζωής. Το τελευταίο, η Βιβή είναι πεπεισμένη ότι το βιώνει γενικότερα. Αλλά μήπως και ο Παναγιώτης δεν εκφράζει απάθεια απέναντι στη ζωή, όταν παρατηρούμε τις τόσο οικείες συμπεριφορές της διαταραχής, στην οποία τον εντάσσουμε;
Τόσο η μητέρα όσο και το παιδί έχουν την ίδια τρύπα στο ύψος της καρδιάς και στην δεξιά πλευρά, η οποία αντιπροσωπεύει το μέλλον σε σχέση, βέβαια, με τα όσα διαχειριζόμαστε στο εδώ και τώρα. Με λίγα λόγια, στην τρέχουσα ενσάρκωσή τους έχουν και οι δυο να περάσουν μαθήματα αγάπης για να απελευθερώσουν το βάρος που κουβαλούν. Και ο καθένας τους έχει επιλέξει να το κάνει μέσα στην σχέση, στην οποία έφερε τον εαυτό του (διότι ο ανώτερος εαυτός μας κάνει τις επιλογές στη ζωή μας, ακόμα κι όταν εμείς δυσκολευόμαστε να το συνειδητοποιήσουμε). Ο Παναγιώτης επιλέγοντας αυτή την μητέρα και η Βιβή επιλέγοντας αυτό το παιδί, για να μπορέσει να ξεπεράσει τους περιορισμούς που έχει βάλει στην καρδιά της.
Στην αύρα του Παναγιώτη υπάρχει πολύ φτωχή ενεργειακή κάλυψη στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Στην περιοχή αυτή αποθηκεύονται πληροφορίες της παιδικής ηλικίας, άρα διαπιστώνουμε ότι το παιδί αποτυπώνει στην αύρα του το ότι βιώνει την τρέχουσα ζωή του με πολύ πόνο.
Από την άλλη πλευρά, η Βιβή, έχει αφήσει να ατροφήσει η αύρα πάνω από το κεφάλι στην αριστερή πλευρά. Δυσκολεύεται πάρα πολύ να δεχθεί βοήθεια από την πνευματικότητά της κι από τον ανώτερο εαυτό της, ίσως επειδή ένα μέρος του εαυτού της αρνείται να δεχτεί συνειδητά αυτό που της συμβαίνει. Ενδεχομένως, η διαίσθησή της να της σπρώχνει πληροφορίες προς επεξεργασία, αλλά η ίδια να επιμένει να σκέφτεται “λογικά” και να μην είναι σε θέση να αντέξει το συναισθηματικό φορτίο που έχουν οι πληροφορίες που πρέπει να επεξεργαστεί για να προχωρήσει, οπότε και τις απορρίπτει.
Μετά την παρούσα φωτογράφηση οι γονείς αποφάσισαν να κάνει το παιδί εντατικές θεραπείες κοσμικής ενέργειας. Η μητέρα, για λόγους κυρίως οικονομικούς, δε θέλησε να συμμετάσχει στην ταυτόχρονη θεραπεία με το παιδί.
Παναγιώτης, ένας κύκλος θεραπειών μετά...
Λήψη 1η
Λήψη 2η
Οι δύο παραπάνω λήψεις πραγματοποιήθηκαν κατά την διάρκεια της θεραπευτικής παρέμβασης. Πιο συγκεκριμένα, η δεύτερη έγινε αφότου ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος θεραπειών του παιδιού. Στο ξεκίνημα της παρέμβασης παρατηρούνται στο ενεργειακό πεδίο του παιδιού πολύ έντονες αλλαγές και μετακινήσεις.
Γνωρίζουμε ότι τα παιδιά, σε αντίθεση με τους μεγάλους, δε μπορούν να συμμετέχουν με τον ίδιο βαθμό συνειδητότητας σε αυτό που τους συμβαίνει κατά την θεραπεία. Βιώνουν με διαφορετικό τρόπο κάποια πράγματα και δεν έχουν την δυνατότητα να ελέγχουν τη συναισθηματική αναστάτωση που θα προκύψει. Είναι πολύ σημαντικό να υποστηρίζονται όσο γίνεται περισσότερο από τους γονείς τους αυτή την περίοδο, για να αντέξουν την διαδικασία και να απελευθερώσουν ό,τι προσπαθεί να φύγει εκείνη την στιγμή από το πεδίο τους.
Στα μισά των θεραπειών ο Παναγιώτης ένιωσε πολύ φόβο και ανασφάλεια. Προφανώς αυτή η παρέμβαση, που άρχισε να επηρεάζει όλο του το βιο-σύστημα, τον αναστάτωσε. Επίσης, κάποιες πληροφορίες μπορεί να πέρασαν από μπροστά του με ποικίλους τρόπους (είτε να έβλεπε προηγούμενες ενσαρκώσεις στην διάρκεια της θεραπείας είτε να είχε ενημέρωση κατά την διάρκεια του ύπνου) και να του ξύπνησαν, στην πορεία προς την απελευθέρωση, φόβο, πόνο, ανασφάλεια, ενοχή ή άρνηση της ζωής.
Η φτωχή ενεργειακή κάλυψη της αύρας στην περιοχή των ποδιών στην πρώτη φωτογράφηση υποδεικνύει αυτό το φόβο και την ανασφάλεια με το ξεκίνημα της θεραπευτικής παρέμβασης. Επίσης, μεγάλα ανοίγματα προκλήθηκαν στα ανώτερα πνευματικά κέντρα (6ο και 7ο τσάκρα), κυρίως επειδή άρχισαν να κινούνται οι αποθηκευμένες καρμικές πληροφορίες προς αποδοχή και απελευθέρωση. Αυτές οι πληροφορίες προφανώς αφορούν στην αγάπη για τη ζωή που νιώθει ο Παναγιώτης, καθώς και στην αγάπη προς τον εαυτό του, διότι ταυτόχρονα άνοιξε η αύρα στο ύψος του λαιμού (5ου τσάκρα), υποδεικνύοντας ότι για κάποιους λόγους δεν είχε συγχωρέσει τον εαυτό του ή δεν τον αποδεχόταν ή αποζητούσε αυτοτιμωρία. Επομένως, τόσο οι πληροφορίες που μετακινήθηκαν όσο και τα αντίστοιχα μαθήματα του παρόντος, που ανέκυψαν, αφορούσαν στο κατά πόσο θα δεχθεί να βοηθήσει τον εαυτό του για να προχωρήσει και να εξελιχθεί. Την ίδια στιγμή, έντονες εγκοπές στο ύψος του ήπατος φανέρωσαν ότι το παιδί βίωνε και απελευθέρωνε πολύ θυμό. Η μέτρηση με το μηχάνημα Crownscopy έδειξε ότι εκείνες τις ημέρες το συκώτι του είχε ενεργειακή απώλεια και εξέφραζε, σε ψυχο-συναισθηματικό επίπεδο, το βάρος των πληροφοριών που μετακινούνταν. Αυτό φυσικά, δεν σήμαινε ότι είχε εκδηλωθεί κάποια αρρώστια ή ότι μια τέτοια επιρροή είναι επικίνδυνη για έναν άνθρωπο. Περισσότερο πιστοποιεί το βαθμό παρέμβασης αυτών των ενεργειών σε όλα τα επίπεδα συνειδητότητας. Η μητέρα του Παναγιώτη που παρατηρούσε την συμπεριφορά του σε όλη την διάρκεια της θεραπείας επιβεβαίωσε ότι όντως το παιδί εκδήλωνε πολύ θυμό, με έντονα και συχνά ξεσπάσματα, κλάμα, “αδικαιολόγητη” δυσφορία, ενισχυμένες ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, ψυχική κόπωση και απώλεια επαφής με το περιβάλλον, συμπεριφορά που δεν παρουσίαζε τα τελευταία χρόνια.
Μετά τον πρώτο κύκλο θεραπειών, η πιο εντυπωσιακή αλλαγή είναι η κάλυψη της αλλοίωσης της αύρας στο ύψος της καρδιάς, που φαινόταν πριν στην αριστερή πλευρά και πολύ περισσότερο στην δεξιά. Οπωσδήποτε, πολλές πληροφορίες που δημιουργούσαν στο παιδί αποστροφή προς τη ζωή έφυγαν. Η αύρα στο ύψος του 5ου τσάκρα ενισχύθηκε και πάλι, υποδηλώνοντας ότι ο Παναγιώτης απελευθέρωσε την απόρριψη που κουβαλούσε για τον εαυτό του. Το πιθανότερο είναι ότι τώρα θα θέτει λιγότερα εμπόδια στην πρόοδό του, όχι μόνο όσον αφορά στην ανάπτυξη της ομιλίας αλλά γενικότερα. Δεν θα προβάλει άρνηση, απόρριψη και δυσκολία αποδοχής της αγάπης και της βοήθειας που του προσφέρονται. Αντιθέτως, η αλλαγή συνειδητότητας που φέρει θα τον βοηθά να αναπτύξει και την ανάλογη συμπεριφορά για να προχωρήσει και να βγει από τους περιορισμούς που είχε θέσει στον εαυτό του. Σε πρακτικό επίπεδο, η μητέρα ανέφερε ότι ο Παναγιώτης είχε ξεπεράσει την πρώτη αναστάτωση μετά την εκκίνηση της θεραπείας, ήταν ήρεμος και έκανε σημαντικά άλματα στην άρθρωση και αυθόρμητη παραγωγή λέξεων και φράσεων. Η κατανόηση του λόγου ήταν πάρα πολύ καλή. Η κοινωνικότητα του παιδιού, ο βαθμός συντονισμού του με τους άλλους και η συμμετοχή του στα κοινά ήταν πολύ ικανοποιητική.
…η πρόοδος του Παναγιώτη
Σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση, η πυκνότητα της αύρας έχει αυξηθεί από 19.095 σε 22.219, ενώ η συμμετρία της από 91% σε 93%. Τα ενεργειακά κέντρα έχουν πολύ ικανοποιητική ευθυγράμμιση και πληρότητα λειτουργίας.
Όπως παρατηρείται, εξακολουθούν να έλκονται και να κινούνται προς απελευθέρωση πληροφοριών, που ήταν αποθηκευμένες στο 4ο τσάκρα. Προφανώς, για τον ίδιο λόγο αυτήν την περίοδο παρουσιάζει ενεργειακή απώλεια η περιοχή των πνευμόνων, εφόσον η μετακίνηση αυτού του δυναμικού προκάλεσε αναστάτωση στην ισορροπία που υπήρχε πριν γίνει η νέα παρέμβαση.
Σε σωματικό επίπεδο, ο Παναγιώτης είχε εμφανίσει στην αρχή αυτού του κύκλου ελαφριά συμπτώματα κρυώματος και καταρροής. Πολύ έντονα, ωστόσο, βίωσε το αποτέλεσμα του εξορκισμού που πραγματοποιήθηκε. Επαναλαμβάνουμε σε αυτό το σημείο, ότι είναι συνηθισμένο στα παιδιά που έχουν διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή να βρίσκονται κάτω από την επιρροή οντοτήτων χαμηλότερων ενεργειακών επιπέδων ή να αισθάνονται πολύ μεγάλο το βάρος από «επώδυνες» ζωές. Εφόσον είναι παιδιά, η ικανότητά τους να κατανοήσουν και να διαχειριστούν αυτό που τους συμβαίνει είναι περιορισμένη. Ο Παναγιώτης, μετά την έντονη θεραπεία, στην οποία έγινε ειδική επίκληση για αυτά τα θέματα, αναστατώθηκε πάρα πολύ. Η Βιβή ανέφερε ότι το παιδί έκλαιγε όλο το βράδυ με λυγμούς, ενώ τα αυτιά του και το κεφάλι του έκαιγαν, χωρίς φυσικά να έχει πυρετό και χωρίς να παραπονιέται για κάποιο άλλο σωματικό σύμπτωμα (η κατάσταση αυτή δεν οφειλόταν σε ασθένεια, ούτε διήρκησε περισσότερο από ένα βράδυ).
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθούμε στη πρόοδο του παιδιού στο σχολείο. Θυμίζουμε ότι, όταν βρισκόταν στην νηπιακή ακόμα ηλικία, λόγω της βαρύτητας των αυτιστικών συμπεριφορών, οι ειδικοί δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε το παιδί να παρακολουθήσει το κανονικό σχολείο. Η ανώτατη γνωμοδοτική επιτροπή του υπουργείου παιδείας είχε συστήσει την φοίτησή του σε ειδικό σχολείο.
Σήμερα ο Παναγιώτης διαβάζει και γράφει σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό και ίσως πολύ καλύτερα, ακόμα κι αν παρουσίαζε απλώς μαθησιακές δυσκολίες. Διαβάζει και κατανοεί από την δική του ανάγνωση, εκτός αν υπάρχουν στο κείμενο λέξεις που δεν γνωρίζει.
Πιο συγκεκριμένα, διαβάζει και κατανοεί τα κείμενα του βιβλίου της γλώσσας της Α΄ Δημοτικού. Διαβάζει μια λέξη και κυκλώνει την σωστή εικόνα από τις δύο προς επιλογή. Διαβάζει εντολές π.χ. «Κύκλωσε αυτό που είναι κρύο» και κυκλώνει την σωστή εικόνα από δύο που παρέχονται. Διαβάζει ελλιπείς προτάσεις π.χ. «Το…πηγαίνω σχολείο» και συμπληρώνει την σωστή λέξη από τρεις που προτείνονται π.χ. «βράδυ, πρωί, μεσημέρι». Μερικές φορές διαπιστώνεται ότι κάνει νοερή ανάγνωση, όταν επιλέγει τις σωστές λέξεις, χωρίς να τις έχει διαβάσει δυνατά ενώπιον του θεραπευτή (π.χ. σε μια τυχαία πρόταση «ο ήλιος είναι …» έδειξε στην ακριβώς από κάτω σειρά την λέξη «κίτρινος» μεταξύ των άλλων δύο επιλογών «μπισκότα» και «πράσινος».
Βάζει στη σειρά μπερδεμένα γράμματα (ή, ο, π, ς, κ) και συλλαβές (λα, το, πο, δή) και φτιάχνει λέξεις.
Είναι ορθογράφος και κατανοεί γραμματικούς κανόνες (π.χ. όταν καταλαβαίνει ότι πρόκειται για ρήμα θυμάται να χρησιμοποιεί τις καταλήξεις –ω ή –ει). Έχει αναπτύξει αρκετά καλή επίγνωση της σχέσης του γραπτού λόγου με τις έννοιες του κόσμου που τον περιβάλλει (π.χ. το ποτήρι τελειώνει σε –ι, γιατί είναι ουδέτερο), καθώς και με τον δικό του εσωτερικό λόγο. Ο λόγος του έχει αρχίσει να εκφράζει ιδέες και σκέψεις που ξεπερνούν το χειροπιαστό επίπεδο των επιθυμιών και αναγκών του.
Αρθρώνει και εκφέρει ικανοποιητικά (σε βαθμό που η ομιλία του να θεωρείται καταληπτή και σε τρίτους) όλα τα φωνήματα, καθώς και συμφωνικά συμπλέγματα.
Όλοι οι θεραπευτές του και οι άνθρωποι του κοινωνικού του περιβάλλοντος επισημαίνουν την εντυπωσιακή του πρόοδο και την πεποίθηση ότι λίγοι είναι οι τομείς, στους οποίους το παιδί παρουσιάζει δυσκολίες κι ότι το σύνολο των συμπεριφορών του ελάχιστα παραπέμπει σε παιδί με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή.
πηγή
πηγή
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου