6 Φεβρουαρίου 2012

ΜΙΛΤΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑΣ - Ο ΜΙΣΘΟΣ


Απόσπασμα από την σειρά άρθρων του Μίλτου Κουντουρά «Κλείστε τα σχολεία» στην εφημερίδα «Καμπάνα» του Στρατή Μυριβήλη (Μυτιλήνη, 1923) στην οποία αρθρογραφούσε με το ψευδώνυμο  «Ευεργετούλας» (Δημαράς, 1985).
Όνομα άρθρου:  «Ο μισθός »
Αναφερόμενος στους δασκάλους : “Πώς να ξυπνήσει αλλιώς ο απομαραζωμένος και απογοητευμένος αυτός οχλόκοσμος! Πώς να ενδιαφερθεί και ν’ αγαπήσει τη δουλεία του όταν βλέπει από την μια την Πολιτεία να τον τσαλαπατά, κι από την άλλη, μια παραδόπιστη Κοινωνία να τον περιφρονεί και να γελά μαζί του; Ο μισθός του δεν εξαρκεί ούτε για τις πρώτες μέρες κάθε μήνα να θρέψει τον εαυτό του και την οικογένειά του. Πώς να του μείνει ήσυχο μυαλό για ν’ αγαπήσει κ’ ερευνήσει τη ψυχή του παιδιού; Πού αν βρει την υπερήφανη αξιοπρέπεια για να διαπλάσει ένα ανώτερο παιδικό χαρακτήρα; Καταφεύγει ζητώντας με το κερί παραδόσεις, δέχεται δώρα για να προβιβάσει σ’ ανώτερη τάξη ένα μαθητή, ταπεινώνεται και δολιεύεται, καταστρέφει με τέτοια άθλια παραδείγματα την αγνή παιδική ψυχή, μισούμενος μισεί, ατιμαζόμενος ατιμάζει! Ένας φαύλος κύκλος, μια ανόσια αλληλεπίδραση, ένας αλληλοσπαραχτικός πόλεμος σε κάθε μας πνευματική, κοινωνική, πολιτική εκδήλωση!
Ύστερα πώς να βρει ψυχική και πνευματική άνεση ο δάσκαλος – καλός ή κακός, αδιάφορο – για την ατομική του μόρφωση και ανάταση, πού να βρει καιρό για σκέψη και για μελέτη, πού να βρει τα μέσα για παρακολούθηση βιβλίων και επιστήμης, πού να φανταστεί καν ότι η αποστολή του είναι υψηλότατη και ότι η παραπέρα παραμονή του με τέτοιες συνθήκες στο επάγγελμά του αυτό, είναι μίασμα που ξαπλώνεται, είναι δηλητήριο που σκοτώνει ολότελα τον βαριά αρρωστημένο άλλωστε οργανισμό της Πολιτείας;
Και για τους δασκάλους δυστυχώς δε συμβαίνει ότι και με τους άλλους υπαλλήλους του Κράτους. Σ’ αυτούς προπαντός πρέπει να κανείς να προσπαθήσει ν’ αναζωογονήσει την ψυχή τους, να τονώσει το ηθικό τους, να τους κάνει περήφανους και απολύτως ελευθέρους από κάθε βιοτική επιρροή. Η επίδρασή τους στο ψυχικό κόσμο του παιδιού είναι τόσο καταπληχτική, ώστε γι’ αυτή την ελευθερία του παιδιού, την ηθική διάπλαση, το ελεύθερο φρόνημα, την ανώτερη συνείδηση, οφείλει η κοινωνία να τους περιβάλει με μια εξαιρετική φροντίδα και μια ανώτερη περιποίηση.
Όχι ημίμετρα και τσιγκουνιές. Είπα κι αλλού ότι η διαμόρφωση του μελλοντικού ανθρώπου και συνεπώς της μελλούμενης κοινωνίας συντελείται στο παιδί, στο σχολείο, από την καθημερινή επίδραση του δασκάλου. Δε μας ενδιαφέρουν τόσο πολύ οι γνώσεις και η ξερή σοφία, όσο η ωραία ψυχή και η ελεύθερη συνείδηση.
Κι αυτά θα τα δώσει στο παιδί το περιβάλλον του σχολείου και η ελεύθερη και ανώτερη ψυχή του δασκάλου. Αλλιώς, αν η ψυχή του δασκάλου εξακολουθήσει να μένει κακομοιριασμένη, ταπεινή, πονηρή και ύπουλη, εξίσου κακομοιριασμένη, ταπεινή, πονηρή και ύπουλη θα διαμορφωθεί για πάντα και η ψυχή του παιδιού και της μέλλουσας κοινωνίας!
Απλούστατα πράγματα, λίγη σκέψη γύρω στην υπόθεση αυτή, και όμως πόση ακατανόητη στενομυαλιά και οπισθοδρομικότητα από μέρος της Πολιτείας και της κοινωνίας απέναντι στο Δάσκαλο!
Τσιγκουνεύονται λίγα εκατομμύρια τη στιγμή που θα έπρεπε να δώσουν ότι έχουν και δεν έχουν για την ψυχική σωτηρία της κοινωνίας αυτής που βρωμάει από διαφθορά και τείνει προς την ολοκληρωτική αποσύνθεση…! Ανέβασε το Δάσκαλο, να θέλεις να δεις ανώτερα παιδιά! Δημιούργησε ανώτερα παιδιά αν πονείς το μέλλον της φυλής σου! Είμαστε δυστυχώς τόσο τυφλωμένοι, ώστε ενώ κατορθώνουμε να λύνουμε πολυσύνθετα προβλήματα πονηριάς γύρω στην ατομική ζωή μας, αυτή την απλούστατη λύση της πνευματικής και ψυχικής μας κακομοιριάς δεν την είδαμε, και δε θα τη δούμε για πολύν καιρό ακόμη! ” (Κουντουράς στο Δημαρά, 1985: 32 – 34).

Για όσους δεν γνωρίζουν τον Κουντουρά σας παραπέμπω ενδεικτικά σε ορισμένες ηλεκτρονικές διευθύνσεις:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

back to top