Αφύπνιση-Έκχαρτ Τόλε

 ''Η αφύπνιση είναι μια μεταβολή στην συνειδητότητα στην οποία η σκέψη και η επίγνωση χωρίζουν. Για τους περισσότερους ανθρώπους δεν είναι ένα συμβάν αλλά μια διαδικασία την οποία υφίστανται. Ακόμα κι εκείνα τα σπάνια όντα που βιώνουν μια απότομη, θεαματική και φαινομενικά μη αντιστρέψιμη αφύπνιση και πάλι θα περάσουν μέσα από μια διαδικασία κατά την οποία η νέα κατάσταση της συνειδητότητας ρέει σταδιακά μέσα σε ό,τι κάνουν και το μεταμορφώνει κι έτσι ενσωματώνεται στην ζωή τους.

Αντί να χάνεσαι μέσα στη σκέψη σου, όταν είσαι αφυπνισμένος αναγνωρίζεις τον εαυτό σου ως την επίγνωση

πίσω του. Η σκέψη  παύει τότε να είναι μια ιδιοτελής αυτόνομη δραστηριότητα που σου κάνει κατοχή και διαφεντεύει την ζωή σου. Η επίγνωση παίρνει την θέση της σκέψης. Αντί να έχει τα ινία της ζωής σου, η σκέψη γίνεται ο υπηρέτης της επίγνωσης. Η επίγνωση είναι συνειδητή σύνδεση με την συμπαντική νοημοσύνη. Μια άλλη λέξη γι' αυτήν είναι Παρουσία: συνειδητότητα χωρίς σκέψη.

Το ξεκίνημα της διαδικασίας της αφύπνισης είναι μία πράξη της θείας χάριτος. Δεν μπορείς να την κάνεις να συμβεί ούτε μπορείς να προετοιμαστείς γι' αυτήν ή να συγκεντρώσεις 'πόντους' προς την απόκτησή της. Δεν υπάρχει κάποια νοικοκυρεμένη αλληλουχία λογικών βημάτων που οδηγούν προς αυτήν, αν και ο νους θα λάτρευε κάτι τέτοιο. Δεν χρειάζεται να γίνεις πρώτα αντάξιός της. Μπορεί να έρθει στον αμαρτωλό πριν έρθει στον άγιο, αλλά όχι απαραίτητα.

Γι' αυτό ο Χριστός τη συνέδεε με όλων των ειδών τους ανθρώπους, κι όχι μόνο με τους αξιοσέβαστους. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις για την αφύπνιση. Ό,τι κάνεις θα  είναι το Εγώ που προσπαθεί να προσθέσει αφύπνιση ή φώτιση στο εαυτό του, ως το πιο πολύτιμο απόκτημά του, και να κάνει έτσι τον εαυτό του πιο σημαντικό και πιο μεγάλο. Αντί για αφύπνιση προσθέτεις την έννοια της αφύπνισης στο νου σου ή τη νοητική εικόνα του πώς είναι ένα φωτισμένο άτομο, κι έπειτα προσπαθείς να φανείς αντάξιος αυτής της εικόνας. Το να φαίνεσαι αντάξιος μιας εικόνας που έχεις για τον εαυτό σου ή που έχουν οι άλλοι για σένα είναι μη αυθεντική ζωή- άλλος ένας ασυνείδητος ρόλος που παίζει το Εγώ.

Έτσι, αν δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις για την αφύπνιση, αν έχει ήδη συμβεί ή δεν έχει συμβεί ακόμα, πως μπορεί να είναι πρωταρχικός σκοπός της ζωής σου; Ο σκοπός δεν συνεπάγεται ότι μπορείς να κάνεις κάτι γι' αυτόν;

Μόνο η πρώτη αφύπνιση, η πρώτη φευγαλέα ματιά στην συνειδητότητα χωρίς σκέψη, συμβαίνει μέσω της θείας χάριτος, χωρίς καμία δράση από τη μεριά σου. Αν βρίσκεις αυτό το βιβλίο ακατανόητο ή δίχως νόημα, δε σου έχει συμβεί ακόμα. Αν όμως κάτι μέσα σου ανταποκρίνεται σ' αυτό, αν αναγνωρίζεις κάπως την αλήθεια που περιέχει, αυτό σημαίνει ότι η διαδικασία της αφύπνισης έχει αρχίσει Από τη στιγμή που θα έχει αρχίσει, δεν μπορεί ν' αντιστραφεί, αν και μπορεί αν καθυστερήσει από το Εγώ. Για κάποιος ανθρώπους η ανάγνωση αυτού του βιβλίου θα ξεκινήσει τη διαδικασία της αφύπνισης. Για άλλους, η αποστολή αυτού του βιβλίου είναι να τους βοηθήσει να αναγνωρίσουν ότι έχουν ήδη αρχίσει να αφυπνίζονται και να εντείνει και να επιταχύνει τη διαδικασία. Μια άλλη αποστολή αυτού του βιβλίου είναι να βοηθήσει τους ανθρώπους να αναγνωρίζουν μέσα τους το Εγώ όποτε προσπαθεί να ξαναπάρει τον έλεγχο και να συσκοτίσει την αναδυόμενη επίγνωση. Για μερικούς η αφύπνιση συμβαίνει καθώς αποκτούν ξαφνικά επίγνωση τους είδους των σκέψεων που κάνουν συνήθως, ιδιαίτερα των επίμονων αρνητικών σκέψεων με τις οποίες μπορεί να είναι ταυτισμένοι για όλη τους την ζωή. Ξαφνικά υπάρχει μια επίγνωση που έχει επίγνωση 

της σκέψης αλλά δεν είναι μέρος της.

Ποια είναι η σχέση μεταξύ επίγνωσης και σκέψης; Επίγνωση είναι ο χώρος στον οποίο υπάρχουν οι σκέψεις όταν αυτός ο χώρος έχει αποκτήσει συνείδηση του εαυτού του.

Από τη στιγμή που θα ρίξεις μια φευγαλέα ματιά στην επίγνωση ή Παρουσία, την γνωρίζεις από πρώτο χέρι. Δεν είναι πια απλώς μια έννοια στο νου σου. Μπορείς τότε να επιλέξεις συνειδητά να είσαι παρών αντί να ενδίδεις σε άχρηστες σκέψεις. Μπορείς να προσκαλέσεις την Παρουσία στην ζωή σου, δηλαδή να κάνεις χώρο. Μαζί με τη θεία χάρη της αφύπνισης έρχεται η ευθύνη. Μπορείς είτε να προσπαθήσεις να συνεχίσεις σαν να μη συνέβη τίποτα είτε να δεις τη σημασία της και να αναγνωρίσεις την ανάδυση της επίγνωσης ως το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Το άνοιγμά σου στην αναδυόμενη συνειδητότητα και το να φέρεις το φως της σ' αυτό τον κόσμο γίνεται τότε ο πρωταρχικός σκοπός της ζωής σου. 

''Θέλω να γνωρίσω το νου του Θεού'', είπε ο Αϊνστάιν,. ''Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες''. Τι είναι ο νους του Θεού; Συνειδητότητα. Τι σημαίνει να γνωρίζεις το νου του Θεού; Να έχεις επίγνωση. Ποιες είναι οι λεπτομέρειες; Ο εξωτερικός σου σκοπός και οτιδήποτε συμβαίνει εξωτερικά.

Έτσι, ενώ ίσως περιμένεις να συμβεί κάτι σημαντικό στην ζωή σου, μπορεί αν μην συνειδητοποιείς ότι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να συμβεί σ' έναν άνθρωπο έχει ήδη συμβεί μέσα σου: η αρχή της διαδικασίας διαχωρισμού σκέψης και επίγνωσης.

Πολλοί άνθρωποι που περνάνε τα πρώτα στάδια της διαδικασίας της αφύπνισης δεν είναι πια βέβαιοι για το ποιος είναι  ο εξωτερικός τους σκοπός. Ό,τι παρακινεί τον κόσμο δεν τους παρακινεί πια. Βλέποντας την παραφροσύνη του πολιτισμού μας τόσο καθαρά, μπορεί να αισθάνονται κάπως αποξενωμένοι από τον πολιτισμό γύρω τους. Μερικοί μπορεί να αισθάνονται ότι κατοικούν σε μια ουδέτερη ζώνη μεταξύ δύο κόσμων. Δεν κυβερνώνται πλέον από το Εγώ, αλλά η αναδυόμενη σηνειδητότητα δεν έχει ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στη ζωή τους. Ο εσωτερικός και ο εξωτερικός σκοπός δεν έχουν συγχωνευθεί. ''

Απόσπασμα από το βιβλίο του Έκχαρτ Τόλλε ''Η Νέα Γη''

πηγη