Κι όμως θα μπορούσε να είναι κι έτσι. Θα μπορούσαν τα σχολεία να μη φτιάχνουν στρατιές αμόρφωτων, θα μπορούσαν οι δάσκαλοι να μην είναι οι πιο ανοργασμικοί άνθρωποι επί γης, θα μπορούσαν οι λέξεις, τα νούμερα και οι κινήσεις, τα αισθήματα να κάνουν κουμπαριές αρμονικές, εξαίσια ζευγαρώματα. Κι όμως θα μπορούσε να είναι κι έτσι. Θα μπορούσαν οι τάξεις να μη μοιάζουν με κελιά φυλακών, τα θρανία να είχαν σχεδιαστεί από μικρούς Gropius και Kadinsky, θα μπορούσαν εσωτερικές αυλές και κρεμαστοί κήποι να έκαναν παιδικά κι εφηβικά στόματα να χάσκουν από ικανοποίηση κι όχι από ανία. Κι όμως θα μπορούσε να είναι κι έτσι. Σε μιαν άλλη γη, σε έναν άλλον κόσμο, από κάποιους άλλους ανθρώπους. Γιατί εμείς, γιατί εμείς γαμώτο, αναπόδραστα θα προσπαθούμε να γίνουμε οικονομολόγοι, να δημιουργούμε τίποτα, να ασχολούμαστε με το τίποτα, να καταστρέφουμε τη ζωή μας βάζοντας στη θέση της το τίποτα.
Ο καταπληκτικός εκπαιδευτικός –και δυστυχώς τρανταχτή εξαίρεση- Ken Robinson, δίνει μια 15λεπτη σχεδόν διάλεξη για το πώς θα μπορούσε να είναι η εκπαίδευση. Μη διστάσετε να ξεκινήσετε το βίντεο εξαιτίας του χρόνου του, κάντε το και δε θα χάσετε. Ουσιαστικά θα σας συγκινήσει, θα σας σημαδέψει, θα το θυμάστε για πολύ καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου