ΜΜΕ-ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ Αναζητώ το κλειδί της απόδρασης

Γράφει η Μαρίζα Δαμιανού

"Έρασιτέχνης" ετυμολογικά σημαίνει αυτός που ερωτεύεται την τέχνη, κάτι τόσο όμορφο και δυνατό. Στις μέρες μας έχει υποτιμηθεί πολύ ο ρόλος του ερασιτέχνη θεωρείται αυτός που προσπαθεί και δεν καταφέρνει τίποτα παραπάνω. Και όλα αυτά τα συναισθήματα που μεταδίδει και διαθέτει θυσιάζονται στο βωμό της δόξας.

Δυστυχώς για την μάζα, αυτός που ασχολείται με την τέχνη πρέπει να είναι απαραίτητα γνωστός, να έχει κάνει πολλές διαφημίσεις στην τηλεόραση και να προβάλλει λεπτομερώς την προσωπική του ζωή. Άρα δεν υπάρχει ενδιαφέρον για την τέχνη του αλλά για εκείνον ως "περσόνα" στον ιστό της δημοτικότητας και της αναγνώρισης.

Τέχνη για άλλους είναι ό,τι μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα, όπως και ό,τι δημιουργεί ο άνθρωπος καθημερινά. Είναι μέσο έκφρασης των ανησυχιών, των πιστεύο, των φόβων των καλλιτεχνών που δεν μπορούν να εκφραστούν με συμβατικό τρόπο.

Αυτοί που δεν αγαπούν την τέχνη την αντιμετωπίζουν σαν μόδα και δεν μπορούν να αντιληφθούν την δύναμη του συναισθηματικού πλουτισμού που φυλάσσεται σαν μια γλυκεία ανάμνηση του παρελθόντος, ιερή και αναλείωτη στον χρόνο.

Στο μόνο πράγμα που συμφωνούμε όλοι, είναι πως η τέχνη μπορεί να ενώσει ανθρώπους από όλον τον κόσμο. Μέσω μιας ζωγραφιάς, ενός ποιήματος, ενός μουσικού κομματιού. Ταξιδεύεις από χώρα σε χώρα, ανακαλύπτεις μια άλλη οπτική γωνία πάνω σε ένα θέμα και βυθίζεσαι στον πολιτισμό μιας ξένης κουλτούρας.

Στην κυνική πραγματικότητα, η τέχνη μετριέται στα μηχανάκια της AGB. Όσο υψηλά νούμερα  τηλεθέασης κάνεις  τόσο πιο " άξιος " καλλιτέχνης θεωρείσαι. Αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια πλύση εγκεφάλου που δεχόμαστε από τα ΜΜΕ. Με την είσοδο των reality shows, προβάλλεται μια δήθεν κουλτούρα και ένας ψεύτικος δρόμος για δουλειά και αναγνώριση. Αυτός ο μονόδομος  αναδεικνύει διάττοντες αστέρες που με τον καιρό σκάνε σαν φούσκα στην πορεία του προκατασκευασμένου ονείρου τους.

Ο καθένας από εμάς, με τα δικά του αισθητικά κριτήρια, πρέπει να γνωρίζει περισσότερα πράγματα και να εκφράζει τις επιθυμίες και τα συναισθήματά του μέσω διαφορετικών ειδών τέχνης. Δεν είναι θέμα παιδείας αλλά καλλιέργειας. Πόσο αναζητά την πνευματική ολοκλήρωση ο καθένας, όπως επίσης δείχνει πόση θέληση δίνει ο κόσμος ώστε να ψάξει και να βρει το μαγικό κλειδί της τέχνης.

Σίγουρα κάποιος θέλει να μας αποσπάσει την προσοχή και να εξαφανίσει αυτό το κλειδί σωτηρίας μας. Έτσι οι σύγχρονοι και ασθματικοί ρυθμοί ζωής προκαλούν άγχος και πίεση εξαιτίας της υπερεργασίας με αποτέλεσμα την ανάγκη για εκφόρτιση και αυτομάτως καταλήγουμε στην υποκουλτούρα.

Τους βολεύει να μην έχουμε άλλα ενδιαφέροντα, να μην ψάχνουμε την ομορφιά και την αλήθεια γιατί έτσι γινόμαστε υποχείρειο στον καθένα και άβουλα όντα δίχως κριτική σκέψη.

Θέλουμε να μείνουμε και άλλο πάνω από τα σύννεφα να φτιάξουμε ιστορίες, να ονειρευτούμε, να πετάξουμε ψηλά και να ανακαλύψουμε το μαγικό κλειδί

για την απόδραση απ'την συμβατικότητα.