"και όμως δεν υπάρχει καμία προσποίηση στις φωτογραφίες της είναι
σαν να φωτογραφίζει ένα παιδί είναι
φωτογραφίες μιά γυναίκας μιάς
εξαιρετικά ευαίσθητης και σπάνιας ενήλικης γυναίκας"
Helen Levitt και
οι φωτογραφίες της είναι ένα παράθυρο σε ένα κόσμο που εξαφανίστηκε για πάντα
από τις σπουδαιότερες φωτογράφους σκηνών δρόμου - the Street Photographer - του 20ου αιώνα σε
μία καριέρα που διήρκεσε εξήντα (60) χρόνια και
αποτύπωσε στα films της την καθημερινή ζωή των Αμερικανών πολιτών από το 1930 και μετά
ποτέ δεν ζήτησε τη δόξα και τη φήμη και δεν της άρεσε να μιλά για την ιδιωτική της ζωή αλλά
πάντα της άρεσε να φωτογραφίζει και
να γυρνά τους δρόμους της Νέας Υόρκης ιδιαιτέρα δε του Ισπανικού Χάρλεμ παρατηρώντας τα πάντα γύρω της έτσι
δημιούργησε μερικές από τις πιο ανεξίτηλες φωτογραφίες σκηνών και στιγμιοτύπων δρόμου της εποχής εκείνης
ήταν μιά εποχή που τα στιγμιότυπα του δρόμου δελέαζαν ακόμα τους ανθρώπους
"εκείνη την εποχή οι γειτονιές ήταν όμορφες γεμάτες
ζωή ήταν
λίγο πριν την έλευση της τηλεόρασης"λέει η ίδια και συνεχίζει
"οι γειτονιές ήταν πολύ δραστήριες τότε ακόμα
οι ηλικιωμένη συνήθιζαν να κάθονται
έξω από την πόρτα τους ήταν
ενδιαφέρον να φωτογραφίζεις εκεί"
ο James Agee που
το 1941 σκηνοθέτησε μαζί με την Levitt τα φιλμς The Quiet One και In the Street -όταν αυτή αποφασίζει να ασχοληθεί και με τον κινηματογράφο-λέει χαρακτηριστικά για το έργο της:
"ένα σημαντικότατο ποιητικό έργο γεμάτο λυρισμό αλλά παράλληλα με αδιάψευστα έντονο τρόπο"
η Helen Levitt γεννήθηκε το 1913 στο Brooklyn και
στα 16 της χρόνια εγκαταλείπει το σχολείο και δουλεύει τέσσερα χρόνια σαν βοηθός φωτογράφου στο Bronx αλλά σύντομα άρχισε να παίρνει τις δικές της φωτογραφίες ψάχνοντας άτομα με "κοινωνικό νόημα"όπως η ιδία λέει και
αποφασίζει να φωτογραφίζει τα άτομα και τα κινήματα της εργατικής τάξης
αργότερα κάνει μαθήματα φωτογραφίας στο Art Students League της Νέας Υόρκης και
εδώ γνωρίζει τον Cartier Bresson
επηρεασμένη κυρίως από τις φωτογραφίες του αποφασίζει να ασχοληθεί με τη φωτογραφία δρόμου συνειδητοποιώντας ότι η φωτογραφία θα μπορούσε να "είναι μιά μορφή τέχνης από μόνη της χωρίς να είναι απαραίτητα δεμένη με την κοινωνική δράση"και "αυτό με έκανε φιλόδοξη"εξομολογείται έτσι
το 1936 αγοράζει την πρώτη της μηχανή μιά
μεταχειρισμένη Leica
τo διάστημα 1938-9 μαθητεύει δίπλα στον Walker Evans δουλεύοντας ένα project σχετικό με τις αστικές συγκοινωνίες της Νέας Υόρκης
το 1938 ξεκινά επίσης να φωτογραφίζει τα σχέδια που αποτύπωναν τα παιδιά με κιμωλία στους τοίχους και τα πεζοδρόμια του Brooklyn και στη
συνέχεια αυτά τα ίδια τα παιδιά
αποτυπώνει τα θέματα της
με σεβασμό
με λυρισμό με
μιά ιδιαίτερα ανθρώπινη προσέγγιση με
αποτέλεσμα το 1940 μιά της φωτογραφία που παριστά τρία παιδιά με μάσκες την περίοδο τουHallowe'en να συμπεριληφθεί σε μιά ομαδική έκθεση του New York's Museum of Modern Art (MoMA)
κοιτάζοντάς τες μας έρχονται στο νου σκηνές από
θεατρικές σκηνικά όπου οι άνθρωποι ζούσαν και εργάζονταν στα πεζοδρόμια και έρχεται το1943 όπου ο Edward Steichen επιμελείται την πρώτη της προσωπική έκθεση πάλι στο New York's Museum of Modern Art (MoMA)
ένα χρόνο πριν την έλευση της τηλεόρασης και
παρατηρούμε την ζωή των μη προνομιούχων στις γειτονιές
του Lower East Side στο Manhattan
στο Yorkville και
στο Harlem
εδώ εκτίθεται και ένα από τα πιο γνωστά της έργα το "Bubbles" η ποίηση κρυμμένη στην πιο απλή ομορφιά
τέσσερα κορίτσια περπατώντας στο πεζοδρόμιο κοιτάζουν τις αιωρούμενες σαπουνόφουσκες
σε όλα της τα βιβλία που έχουν εκδοθεί υπάρχει πάντα ένας πολύ μικρός δικός της σχολιασμός ενώ υπάρχει πάντα ένα δοκίμιο από άλλο συγραφέα
"εάν ήταν εύκολο να μιλήσω για αυτά τα θέματα θα ήμουν συγγραφέας" λέει και συνεχίζει
"έκτοτε είμαι άναρθρη,εκφράζομαι μόνο με τις φωτογραφίες μου"
το 1970 η Helen Levitt εγκαταλείπει το α/μ film και ξεκινά να δουλεύει με το έγχρωμο χρηματοδοτούμενη από το Guggenheim Foundation
δυστυχώς τα περισσότερα αρνητικά από αυτήν την σειρά κλέβονται κατά την διάρκεια μιας διάρρηξης στο σπίτι της Helen Levitt και
έτσι σήμερα διασώζονται πολύ λίγες φωτογραφίες από την περίοδο αυτή
το 1965 εκδίδεται το πρώτο της λεύκωμα, με τίτλο “A way of seeing”που ήταν ένα κοινό σχέδιο με το συγραφέα και κριτικό του κινηματογράφου James Agee
τo 1987 κυκλοφορεί το
In The Street: chalk drawings and messages, New York City 1938–1948 το οποίο
θεωρείται ένα από τα 100 καλύτερα φωτογραφικά λευκώματα που εκδόθηκαν ποτέ
το 2001 κυκλοφορεί το "Crosstown"
το 2003 το Here And There
το 2005 κυκλοφορεί το τρίτο της λεύκωμα με τίτλο Slide Show: The Color Photographs of Helen Levitt όπου και
υπάρχουν ομαδοποιημένες έγχρωμες φωτογραφίες της από το 1960 και
ακολουθεί το 2008 η αναδρομή της που ονομάζεται απλά "Helen Levitt"
μικρό δείγμα από το έργο της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου