ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

▼

16 Ιουνίου 2012

RATGEB [RAOUL VANEIGEM]: ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ



«…Ο χρονος της καταναγκαστικης εργασιας, της δουλειάς, ειναι ενα εμπορευμα. Παντου οπου υπαρχει εμπορευμα υπαρχει δουλεια, και σχεδον ολες οι δραστηριοτητες συγγενευουν με τα καταναγκαστικα εργα: παραγουμε, καταναλωνουμε, τρωμε, κοιμομαστε, για ενα αφεντικο, για εναν ηγετη, για το Κρατος, για το συστημα του γενικευμενου εμπορευματος… Να δουλευεις περισσοτερο, σημαινει να ζεις λιγοτερο…
Ακομα κι αν η δουλεια δεν παρηγε παρα μονο χρησιμα αγαθα οπως ρουχα, τροφη, τεχνικη, ανεσεις, δεν θα ηταν λιγοτερο καταπιεστικη κι απανθρωπη, διοτι:
―Ο εργαζομενος θα εξακολουθουσε να μην ελεγχει το προϊον της εργασιας του, και να ειναι υποταγμενος στους ιδιους νομους του ξεφρενου κυνηγιου του κερδους και της εξουσιας.
― Ο εργαζομενος θα εξακoλουθουσε να αναλωνει στη δουλεια δεκαπλασιο χρονο απ’αυτον που χρειαζεται μια ελκυστικη οργανωση της δημιουργικοτητας, για να θεσει στη διαθεση ολων εκατονταπλασια αγαθα…
Μεσα στο εμπορευματικο συστημα που κυριαρχει παντου, ο σκοπος της καταναγκαστικης εργασιας δεν ειναι, οπως θελουν να πιστευουμε, η παραγωγη αγαθων χρησιμων κι ευχαριστων για ολους, αλλα η παραγωγη εμπορευματων. Τα εμπορευματα δεν εχουν αλλο σκοπο παρα την ενισχυση των κερδων και της εξουσιας των αρχοντων· δεν τους ενδιαφερει αν ειναι χρησιμα, αχρηστα ή βλαβερα. Υπο αυτο το συστημα, ολοι δουλευουν χωρις λογο, και αρχιζουν να το συνειδητοποιουν… Καθε σταση εργασιας ειναι ενας τροπος να ξαναγινουμε ο εαυτος μας και να αμφισβητησουμε αυτους που μας εμποδιζουν να ειμαστε ο εαυτος μας…
Η καταναγκαστικη εργασια παραγει μονο εμπορευματα. Καθε εμπορευμα ειναι αξεχωριστο απο το ψεμα που το αντιπροσωπευει. Ετσι, η μισθωτη δουλεία παραγει ψεματα, παραγει ενα κοσμο ψευδων παραστασεων, ενα κοσμο αντεστραμμενο, οπου η ψευδοεικονα αντικαθιστα την πραγματικοτητα. Μεσα σ’αυτο το θεαματικο, εμπορευματικο συστημα, η καταναγκαστικη εργασια παραγει δυο σημαντικα ψευδη σχετικα με τον εαυτο της:
―το πρωτο ειναι οτι η δουλεια ειναι χρησιμη κι αναγκαια, κι οτι ολοι εχουν συμφερον να δουλευουν.
― το δευτερο ειναι ο μυθος οτι οι εργαζομενοι ειναι ανικανοι να χειραφετηθουν απο τη μισθωτη σκλαβια, και οτι ειναι ανικανοι να δημιουργησουν μια ριζικα νεα κοινωνια, βασισμενη στη συλλογικη, ελευθερη δημιουργια και στη γενικευμενη αυτοδιευθυνση…
Το εργοστασιο ειναι παντου. Ειναι το πρωινο, το τραινο, το αυτοκινητο, το κατεστραμενο τοπιο, το μηχανημα, οι ηγετες, το σπιτι, οι εφημεριδες, η οικογενεια, το συνδικατο, ο δρομος, τα ψωνια, η πληρωμη, η τηλεοραση, η γλωσσα, οι αδειες, το σχολειο, το νοικοκυριο, η πληξη, η φυλακη, το νοσοκομειο, η νυχτα. Ειναι ο χρονος και ο χωρος της καθημερινης επιβιωσης…[Ειναι ο κοσμος των ρομποτ που βαυκαλιζονται οτι ειναι ανθρωποι, θα ελεγα.] Καθε καταναγκαστικη εργασια μετατρεπει τον παραγωγο και το προϊον σ’εμπορευμα…
Η αρνηση της καταναγκαστικης εργασιας θα σημανει το τελος του θεαματικου εμπορευματικου συστηματος… το τελος της απολυταρχιας του κερδους, της ιεραρχιας, του γενικευμενου ψευδους… Θ’ανοιξει το δρομο για ριζικο επανακαθορισμο των προτεραιοτητων… για την κοινωνια που η συλλογικη δημιουργικοτητα η ρυθμιζομενη απο τις επιθυμιες καθε ατομου, και η χαριστικη διανομη των αγαθων, θα τη χαρακτηριζουν… Η αναζητηση της εναρμονισης των ενθουσιασμων, του επιτελους απελευθερωμενου και αναγνωρισμενου παθους, θα εξαλειψει το κυνηγι του χρηματος και των ψηγματων εξουσιας…»
.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
.
.
.
Ratgeb [Raoul Vaneigem]: ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ – Διεθνής Βιβλιοθήκη (1976)
Ratgeb [Raoul Vaneigem] De la grève sauvage à l’autogestion généralisée (Paris:Éditions 10/18, 1974)


Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου