Το θολό νερό είναι ταραγμένο. Αφησέ το να ηρεμήσει και γίνεται διαυγές.
Ενας σκονισμένος καθρέφτης είναι θολός. Καθάρισέ τον και γίνεται διαυγής.
Ο λόγος που οι διάνοιες των ανθρώπων δεν είναι καθαρές
και η φύση τους είναι ασταθής,
είναι γιατί έχουν γεμίσει πόθους και συναισθήματα.
Προσθέστε σε αυτά αιώνες νοητικής συνήθειας,
αποκτημένες επιρροές που παραπλανούν τον νού,
τις παραφυάδες τους που κλείνουν το άνοιγμα της επίγνωσης-
Αυτά είναι σαν το θολό νερό και το σκονισμένο καθρέφτη...
Ο αληθινός νους και η αληθινή ουσία έχουν χαθεί εντελώς.
Αν μπορέσει κανείς να το αντιληφθεί ξαφνικά και να αλλάξει κατεύθυνση,
να ξεπλύνει τη βρωμιά και τη μόλυνση,
να απομακρύνει βαθμιαία τις μεροληπτικές νοητικές συνήθειες μιας ζωής,
τις περιπλανώμενες σκέψεις,
και τις διεστραμμένες πράξεις,
Αυξάνοντας σε δύναμη και επιμονή,
απομακρύνοντας συνεχώς τη σκουριά,
μέχρις ότου δεν μένει τίποτα πια για να απομακρυνθεί,
τότε όταν η βρωμιά φεύγει το χρυσάφι μένει καθαρό.
Τότε ο αρχικός νούς και η θεμελιώδης ουσία αυθόρμητα θα προβάλλουν πλήρως,
το φώς της σοφίας ξαφνικά θα λάμψει
και το άτομο θα δεί καθαρά το σύμπαν
σαν να βρίσκεται στην παλάμη του χεριού του χωρίς κανένα εμπόδιο...
Αυτό μοιάζει σαν το θολό νερό που επιστρέφει στη διαύγεια όταν ηρεμεί,
και σαν τον σκονισμένο καθρέφτη που ξαναβρίσκει τη λάμψη του όταν γυαλίζεται
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ,
ΧΩΡΙΣ ΕΛΛΕΙΨΗ.
Ενας σκονισμένος καθρέφτης είναι θολός. Καθάρισέ τον και γίνεται διαυγής.
Ο λόγος που οι διάνοιες των ανθρώπων δεν είναι καθαρές
και η φύση τους είναι ασταθής,
είναι γιατί έχουν γεμίσει πόθους και συναισθήματα.
Προσθέστε σε αυτά αιώνες νοητικής συνήθειας,
αποκτημένες επιρροές που παραπλανούν τον νού,
τις παραφυάδες τους που κλείνουν το άνοιγμα της επίγνωσης-
Αυτά είναι σαν το θολό νερό και το σκονισμένο καθρέφτη...
Ο αληθινός νους και η αληθινή ουσία έχουν χαθεί εντελώς.
Αν μπορέσει κανείς να το αντιληφθεί ξαφνικά και να αλλάξει κατεύθυνση,
να ξεπλύνει τη βρωμιά και τη μόλυνση,
να απομακρύνει βαθμιαία τις μεροληπτικές νοητικές συνήθειες μιας ζωής,
τις περιπλανώμενες σκέψεις,
και τις διεστραμμένες πράξεις,
Αυξάνοντας σε δύναμη και επιμονή,
απομακρύνοντας συνεχώς τη σκουριά,
μέχρις ότου δεν μένει τίποτα πια για να απομακρυνθεί,
τότε όταν η βρωμιά φεύγει το χρυσάφι μένει καθαρό.
Τότε ο αρχικός νούς και η θεμελιώδης ουσία αυθόρμητα θα προβάλλουν πλήρως,
το φώς της σοφίας ξαφνικά θα λάμψει
και το άτομο θα δεί καθαρά το σύμπαν
σαν να βρίσκεται στην παλάμη του χεριού του χωρίς κανένα εμπόδιο...
Αυτό μοιάζει σαν το θολό νερό που επιστρέφει στη διαύγεια όταν ηρεμεί,
και σαν τον σκονισμένο καθρέφτη που ξαναβρίσκει τη λάμψη του όταν γυαλίζεται
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ,
ΧΩΡΙΣ ΕΛΛΕΙΨΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου