ΤΖΙΝΤΟΥ ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ - ΤΟ ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟ

Όταν είμαστε νέοι, τότε είναι ακριβώς ο καιρός να είμαστε δυσαρεστημένοι όχι μόνο με τον εαυτό μας αλλά και με τα πράγματα γύρω μας. Οι νέοι, αν είναι κάπως ζωντανοί, είναι γεμάτοι από ελπίδες και δυσαρέσκεια. Και πρέπει να είναι, γιατί διαφορετικά είναι ήδη γέροι και πεθαμένοι. Και οι γέροι είναι εκείνοι που ήταν κάποτε δυσαρεστημένοι αλλά έχουν καταπνίξει επιτυχώς αυτή τη φλόγα και έχουν βρει εξασφάλιση και άνεση κατά διαφόρους τρόπους. Ποθούν τη μονιμότητα για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους, ποθούν διακαώς τη βεβαιότητα στις ιδέες τους, στις σχέσεις τους, στα αποκτήματά τους. Έτσι, όταν αισθάνονται το ανικανοποίητο, απορροφούνται από τις ευθύνες τους, τις εργασίες του ή από οτιδήποτε άλλο, ώστε να ξεφύγουν από το ανησυχαστικό αίσθημα του ανικανοποίητου.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ζητούν επιτυχία αυτής ή εκείνης της μορφής, είτε στον αθλητισμό είτε στον κόσμο των επιχειρήσεων ή στην πολιτική. Όλοι μας θέλουμε να βρισκόμαστε στην κορυφή, και αυτή η επιθυμία δημιουργεί διαρκή σύγκρουση μέσα μας και προς τον πλησίον μας, και οδηγεί στον ανταγωνισμό, στο φθόνο, την έχθρα και τελικά στον πόλεμο. Εφόσον η επιτυχία γίνεται σκοπός, δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από το φόβο, γιατί η επιθυμία να επιτύχουμε προκαλεί αναπότρεπτα το φόβο της αποτυχίας. Αυτός είναι ο λόγος που οι νέοι δε θα έπρεπε να διδάσκονται να λατρεύουν την επιτυχία.

Οι περασμένες γενιές, με τις φιλοδοξίες τους, τις παραδόσεις και τα ιδεώδη τους έχουν φέρει στον κόσμο αθλιότητα και καταστροφή. Ίσως οι ερχόμενες γενιές, με τον ορθό τρόπο εκπαίδευσης, να μπορέσουν να βάλουν ένα τέλος σε αυτό το χάος και να δημιουργήσουν μια πιο ευχάριστη κοινωνική τάξη. Αν όσοι είναι νέοι έχουν το πνεύμα της έρευνας, αν διαρκώς αναζητούν την αλήθεια όλων των πραγμάτων, πολιτικών και θρησκευτικών, προσωπικών και περιβαλλοντολογικών, τότε οι νέοι θα έχουν μεγάλη σημασία και υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο. Η πρόθυμη έρευνα των νέων αμβλύνεται από τις πατριαρχικές μας διαβεβαιώσεις, την υπεροπτική ανυπομονησία μας και από τον τρόπο που συχνά αγνοούμε τις ερωτήσεις τους, επειδή φοβόμαστε το τι θα μπορούσαν να μας ρωτήσουν. Δεν τροφοδοτούμε τη δυσαρέσκειά τους, επειδή εμείς οι ίδιοι έχουμε πάψει να ρωτάμε.

Θα οφείλαμε να μάθουμε να σκεπτόμαστε καθαρά και χωρίς προκατάληψη, ώστε να μην εξαρτόμαστε εσωτερικά ούτε να έχουμε φόβο. Η ανεξαρτησία δεν είναι κάτι για το χρωματιστό χρώμα του χάρτη που το ονομάζουμε πατρίδα μας, αλλά για τον εαυτό μας σαν άτομα. Μολονότι εξωτερικά εξαρτόμαστε ο ένας από τον άλλο, αυτή η αλληλεξάρτηση δεν γίνεται σκληρή ή καταπιεστική αν είμαστε εσωτερικά ελεύθεροι από τον πόθο για δύναμη, για κοινωνική θέση και για αυθεντία. Πρέπει να καταλάβουμε το αίσθημα του ανικανοποίητου που οι περισσότεροι το φοβόμαστε. Το ανικανοποίητο μπορεί να φέρει εκείνο που φαίνεται σαν αταξία. Αν όμως οδηγεί όπως θα όφειλε, στη γνώση του εαυτού μας και στην αυταπάρνηση, θα δημιουργήσει τότε μια νέα κοινωνική τάξη και διαρκή ειρήνη. Με την αυταπάρνηση έρχεται αμέτρητη χαρά.

Αν εμείς που είμαστε μεγαλύτεροι μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά καθώς αναπτύσσονται να σκέπτονται καθαρά και χωρίς πάθος, να αγαπούν και να μην προκαλούν εχθρότητα, τι περισσότερο μπορούμε να κάνουμε; Αν όμως εμείς διαρκώς πολεμούμε ο ένας τον άλλο, αν είμαστε ανίκανοι να φέρουμε ειρήνη και τάξη στον κόσμο μεταμορφώνοντας βαθιά τον εαυτό μας, τι αξία έχουν τα ιερά βιβλία και οι μύθοι των διαφόρων θρησκειών;
Το ανικανοποίητο είναι το μέσον για την ελευθερία, αλλά για να ψάξει κανείς να ανακαλύψει χωρίς προκατάληψη, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά από τις συναισθηματικές εκείνες σπατάλες που συχνά παίρνουν τη μορφή πολιτικών συγκεντρώσεων, διακηρύξεων συνθημάτων, της αναζήτησης ενός πνευματικού διδασκάλου και των θρησκευτικών τελετών διαφόρων ειδών. Αυτή η διασπορά αμβλύνει το νου και την καρδιά και τα κάνει ανίκανα για μια βαθιά γνώση, και επομένως μπορούν εύκολα να διαπλαστούν από τις περιστάσεις και το φόβο. Ο ένθερμος πόθος για έρευνα και όχι η εύκολη μίμηση του πλήθους, θα φέρει μια νέα κατανόηση των τρόπων με τους οποίους ενεργεί η ζωή.



(Πηγή: «Η Εκπαίδευση και η σημασία της ζωής»)
via