ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2012 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ (ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ KATEYΘΥΝΣΗΣ)

Βατά θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τα σημερινά θέματα. Οι ερωτήσεις δεν έκρυβαν ασάφειες ούτε αμφισημίες. "Αντισός" χαρακτηρίζουν πολλοί το ποίημα. Εγώ θα έλεγα απλά οτι δεν ταιριάζει στην γραμμή που έχουν χαράξει ως προς την επιλογή πιο απαιτητικών θεμάτων. Για να βγάλουμε συμπεράσματα όμως θα πρέπει να δούμε και τί οδηγίες έχουν δωθεί ως προς την βαθμολόγηση, γιατί και πέρυσι, αν και ήταν αναμενόμενος ο Κρητικός και δουλεμένες οι ερωτήσεις, την πορεία των βαθμολογιών έκριναν οι οδηγίες.



Δείτε τα Θέματα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Θεωρητικής Κατεύθυνσης πατώντας εδώ.

Δείτε ενδεικτικές απαντήσεις των θεμάτων της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Θεωρητικής Κατεύθυνσης πατώντας εδώ (ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ) και εδώ (ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΜΕΘΟΔΙΚΟ).


Ενδεικτικές απαντήσεις των θεμάτων της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Θεωρητικής Κατεύθυνσης

Οι ενδεικτικές απαντήσεις που έδωσε η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων
Α1. Πεζολογία: καθημερινό λεξιλόγιο (κάπως ξέρεις...)
ανισοσύλλαβος στίχος
ανισόστιχες στροφές
απουσία ομοιοκαταληξίας

Ιδιότυπη γλώσσα ιδιωματισμοί (κάμνουνε)
λόγιες λέξεις (είς σε, Ποιήσεως, του άλγους, έν Φαντασία καί Λόγω, κ.ά.)
Σύμβολα: φάρμακα, μαχαίρι, πληγή, κ.ά.

Β1. Ο μακροσκελής τίτλος σε σχέση με το ποίημα δίνει την εντύπωση κάποιας ιστορικότητας. Χωρίζεται με την άνω τελεία σε δύο άνισα μέρη:
Το α' μέρος πληροφορεί:
• για το συναίσθημα ενός προσώπου
• για το πρόσωπο: Ιάσων Κλεάνδρου
• για την ιδιότητα του πρόσωπου: ποιητής
• για το χώρο: Κομμαγηνή (βλέπε σχόλιο σχολικού βιβλίου)

To β' μέρος υποστηρίζει, συμπληρώνει και. δίνει έμφαση στην
εποχή των ανακατατάξεων
Με τον τίτλο ο ποιητής αποδίδει το συναίσθημα στον ανύπαρκτο Ιάσωνα: 1) για να μην ομολογήσει την προσωπική θλίψη, 2) για να προσδώσει διαχρονικότητα στη θλίψη από τη γήρανση και τον ιαματικό χαρακτήρα της τέχνης, 3) για να αποστασιοποιηθεί από το προσωπικό του βίωμα και να το περιγράψει αντικειμενικά, 4) για να το συγκεκριμε­νοποιήσει αποδίδοντας το σε επώνυμο πρόσωπο και μάλιστα ομότεχνο, 5) για να σχολιάσει την εποχή του ανατρέχοντας στο παρελθόν, 6) για να απαλλάξει τη λέξη «μελαγχολία» από τις ρομαντικές και συμβολιστικές υπερβολές.

Β2.
• α' ενικό πρόσωπο
• εξομολογητικός χαρακτήρας
• β ενικό πρόσωπο: θεατρικότητα
• μεταφορές (πληγή, μαχαίρι, κ.ά.): υπαινικτική απόδοση του πόνου
• προσωποποίηση (Ποιήσεως, Φαντασία, Λόγω): θεοποίηση, μαγικές ιδιότητες, έμφαση
• αναστροφή και υπερβατό (νάρκης του άλγους δοκιμές): έμφαση στην νάρκωση του πόνου
• υπαλλαγή (φριχτό μαχαίρι αντί φριχτή πληγή): έμφαση στην καταλυτική δύναμη της φθοράς του χρόνου
• επανάληψη λέξεων (πληγή και μαχαίρι): επίταση του πόνου
• επανάληψη του δευτέρου στίχου στον έβδομο για έμφαση.

Γ1
• Απόγνωση του ποιητικού υποκειμένου
• Προσφυγή στην προσωποποιημένη τέχνη και αιτιολόγηση της
• Τα ιαματικά φάρμακα: αμφίσημη λέξη - φαρμάκια
• Τα μέσα της ποιήσεως: Φαντασία, Λόγος
• Μείωση της απολυτότητας των απόψεων.

Δ1
ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ
Ποιήματα για την ποίηση.
Ο εξομολογητικός χαρακτήρας
Η βιωματικότητα
Η φθορά του χρόνου (τό γήρασμα του σώματος στην ηλικία μου χιονίζει .., )
Ο πόνος (πληγή από φριχτό ... , τον πόνο)
Οι ιατρικοί όροι (φάρμακα, επίδεσμοι)
Η άμυνα απέναντι στη φθορά (εις σε προστρέχω, ..., σά να΄θελα να προφυλαχτώ ...)
Η μοναξιά και η απόγνωση (Δεν εχω εγκαρτέρησι καμιά, ανάμεσα σας κι ολομόναχος)
Η επιδίωξη των δημιουργών (νεότητα και υστεροφημία, αιωνιότητα και ακατόρθωτο)
ΔΙΑΦΟΡΕΣ
Αφηγητής: προσωπείο ( στον Καβάφη)- αυτοβιογραφικός (Λειβαδίτης)
Πρόσωπα: στη «Μελαγχολία..,» το ποιητικό υποκείμενο διαλέγεται με την Ποίηση, στην «Αυτοβιογραφία» με τους πολλούς
Στη «Μελαγχολία...» προσωποποιούνται έννοιες, στην «Αυτοβιογραφία» τα πρόσωπα είναι υπαρκτά
Το ποιητικό υποκείμενο στη "Μελαγχολία" δεν παραιτείται από τη ζωή, ενώ στην «Αυτοβιογραφία» την απαρνιέται (αναχωρητής)
Επίσης στη «Μελαγχολία...» η ποίηση παρουσιάζεται ως χρήσιμη, ενώ αυτό δεν συμβαίνει στην «Αυτοβιογραφία».