Οι αντιλήψεις για το παιδί και τη μέριμνά του στη Βυζαντινή κοινωνία είναι εκείνες που υπαγορεύουν τη στάση της ιατρικής στην αντιμετώπιση της υγείας του. Με εξαίρεση τα θέματα Αναπτυξιακής Παιδιατρικής, όπως η περιγεννητική φροντίδα των νεογνών, ο μητρικός θηλασμός, η υγιεινοδιαιτητική αγωγή, που αποτελούν αυτόνομη ενότητα στο σύνολο της Βυζαντινής Ιατρικής Γραμματείας, το νοσολογικό φάσμα της παιδικής ηλικίας είναι διασκορπισμένο στα αντίστοιχα κεφάλαια που αφορούν το γενικό πληθυσμό. Οι ιστορικές, φιλολογικές και αγιολογικές πηγές στηρίζουν με τις μαρτυρίες τους την υπόθεση της έλλειψης της ειδικότητας της Παιδιατρικής, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα το ρόλο της Εκκλησίας και της Πολιτείας και τη συμβολή τους στην επιβίωση, τη διατήρηση και την επανάκτηση της υγείας των παιδιών, με τα ευαγή ιδρύματα, τις θαυματουργικές θεραπείες και την προστατευτική νομοθεσία αντίστοιχα.
Παρουσιάζεται μία σύντομη καταγραφή της θέσης των ανηλίκων στη Βυζαντινή οικογένεια και τον περίγυρό της, που αντλώντας από ιατρικά, ιστορικά, θεολογικά και νομικά κείμενα περιλαμβάνει την ιατρική της βρεφικής περιόδου, την παθολογία του παιδικού οργανισμού, τα υγιεινά παραγγέλματα από τη γέννηση μέχρι την εφηβεία, τη δράση των ιαματικών αγίων καθώς και τους παράγοντες που επηρεάζουν την κοινωνική υγεία των παιδιών, όπως η βία, η καταπίεση, η σχολική και η σεξουαλική κακοποίηση. Οι αρχές των γονέων στην ανατροφή και διαμόρφωση των απογόνων τους καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία και την ιδεολογία κάθε χώρας και η μακραίωνη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το επιβεβαιώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου