Βίντεο-ξενάγηση στις Βερσαλλίες

Οι Βερσαλλίες ξεκίνησαν από μια πράξη ζήλειας.

Ο Λουδοβίκος ο 14ος είχε επισκεφθεί τον υπέροχο πύργο ενός υπουργού του. Ο Βασιλιάς εξοργίσθηκε τόσο με τον υπερβολικό πλούτο του κατωτέρου του, που τον φυλάκισε και λεηλάτησε τον πύργο. Στη συνέχεια ο βασιλιάς παράγγειλε ένα νέο παλάτι για να βάλει τα λάφυρα. Διάλεξε μια βαλτώδη τοποθεσία στις Βερσαλλίες, 11 μίλια νοτιοδυτικά του Παρισιού.

Μικρός του άρεσε το κυνηγετικό περίπτερο του πατέρα του εκεί.

Κάπως έτσι ξεκίνησε το παραμύθι.

Οι Βερσαλλίες θα γινόταν η νέα Αυλή της Γαλλίας.

Πάνω από 22.000 εργάτες δούλεψαν για να μεταμορφώσουν χίλια στρέμματα ελώδους έκτασης στο πιο όμορφο παλάτι του κόσμου. Δημιουργήθηκαν δενδροστοιχίες εκεί που δεν υπήρχε τίποτα.

Ποτάμια άλλαξαν κατεύθυνση και έστελναν νερό σε τετρακόσια συντριβάνια. Όταν η δυσωδία από τις αποχετεύσεις γινόταν πολύ έντονη ο Λουδοβίκος είχε 3.000 ευωδιαστά δένδρα σε κατάλληλα σημεία. Μερικά θα τα δείτε ακόμα και σήμερα στον «Πορτοκαλεώνα».

Οι Βερσαλλίες αντιπροσωπεύουν το στυλ πυραμίδας και μπαρόκ. Εδώ η φύση δαμάστηκε και ίσως κακοποιήθηκε για να υποταχθεί. Τα δέντρα ξεριζώθηκαν και φυτεύτηκαν άλλα πιο μέσα από το δρόμο, για να μη ρίχνουν σκιά στα καταπληκτικά αγάλματα των κήπων. Κάπου εκατόν πενήντα χιλιάδες φυτά σε γλάστρες αλλάζονταν δέκα πέντε φορές το χρόνο για να υπάρχουν πάντα λουλούδια.

Τα κτίρια των Βερσαλλιών υπάρχουν σύμφωνα με μια λογική σειρά σε διαστάσεις απίστευτης χλιδής.

Ο Λουδοβίκος έκανε αυτό το παλάτι για να παρακολουθεί τις ίντριγκες.Έτσι οι Βερσαλλίες μπορούσαν να στεγάσουν 3.000 ευγενείς , αυλικούς, κυρίες της τιμής και τους ακολούθους τους.

Επτακόσια δωμάτια στολίστηκαν με μάρμαρο, βελούδο και χρυσό. Οι Βεργαλλίες έγιναν το κάστρο της Γαλλικής αριστοκρατίας.

Ο Λουδοβίκος αγαπούσε τη δημοσιότητα, γι αυτό και είχε το παλάτι ανοιχτό σε όσους ήθελαν να χαζέψουν. Στο αρχιτεκτονικό κέντρο αυτής της χρυσής κυψέλης ήταν η κρεβατοκάμαρα του ίδιου του Λουδοβίκου. Εδώ οι μέρες άρχιζαν όχι με την ανατολή του ήλίου, αλλά με το πότε θα σηκωνόταν ο βασιλιάς. Ο Λουδοβίκος είχε έναν ακόλουθο για κάθε δουλειά. Έναν για να του ισιώνει το κάθε μανίκι, έναν για να του βάζει τη γραβάτα κι άλλον για να τη δένει. Τέσσερις χιλιάδες υπηρέτες και πεντακόσιοι αυλικοί ικανοποιούσαν την αχόρταγη δίψα της αυλής για επισημότητες.

Οι μέρες στην Αυλή περνούσαν με δεξιώσεις, συναντήσεις, γεύματα, θεατρικές παραστάσεις, τζόγο, ραντεβουδάκια και χορούς. Ο βασιλιάς συχνά συμμετείχε στις παραστάσεις μπαλέτων φολκλόρ. Όμως μόνο εκείνος μπορούσε να συμμετάσχει στους χορούς.

Η αίθουσα με τους καθρέφτες ήταν μια από τις δεκάδες αίθουσες δεξιώσεων. Οι τετρακόσιοι καθρέφτες της την πλημμυρίζουν με φως την ώρα της δύσης. Δίπλα στις αίθουσες με τους καθρέφτες είναι το σαλόνι όπου οι αυλικοί κέρδιζαν την εύνοια η έπεφταν σε δυσμένεια. Η παραμικρή επιτήδευση του βασιλιά στο ντύσιμο, το φαγητό, το χορό η την τέχνη γινόταν σύντομα μανία, μόδα όχι μόνο στη Γαλλία. αλλά και σε όλες τις Αυλές στις Ευρώπης.

Ίδια δύναμη είχε και η τυχερή ερωμένη που τραβούσε την προσοχή του. Η Μαρκησία ντε Μοντεσπάν είχε εξουσία για αρκετό διάστημα. Ο Λουδοβίκος ήθελε να τη βλέπει μακριά από τα μάτια της Αυλής γι αυτό έχτισε ένα μικρό πύργο στις Βερσαλλίες.

Το 1615 τον διαδέχτηκε ο δισέγγονός του Λουδοβίκος 15ος , που επέκτεινε τις Βερσαλλίες για χάρη μιας άλλης γυναίκας της μαντάμ ντυ Πομπαντούρ, ερωμένης του για είκοσι χρόνια. Κι εκείνη ήθελε ένα καταφύγιο από την Αυλή κι έτσι έχτισε το Le petit Trianon. Όμως δεν έζησε να το δει τελειωμένο κι αργότερα έγινε το κρησφύγετο του βασιλιά και της νέας ερωμένης της κοντέσας ντυ Μπαρύ.

Μια άλλη γυναίκα που ενσάρκωσε τις υπερβολές της Αυλής ήταν η Μαρία Αντουανέτα. Γεννημένη στην Αυστρία ήρθε να ζήσει σ αυτή την κρεβατοκάμαρα, αφού παντρεύτηκε για πολιτικούς λόγους τον Λουδοβίκο 16ο. Ποτέ δεν κέρδισε την εύνοια του Γαλλικού λαού αν και έκανε ό,τι μπορούσε για να εντυπωσιάσει την αυλή.

Η Μαρία είχε μια κλίση στην αγροτική ζωή η τουλάχιστον στη βασιλική εκδοχή της. Για να ικανοποιήσει την αγάπη της για την εξοχή χτίστηκε ένα όμορφο μοντέλο χωριού με τον μύλο και τα παλιωμένα σπιτάκια του.

Σ αυτό το ειδυλλιακό σκηνικό στις 5 Οκτωβρίου 1789 η Μαρία έμαθε τα ανησυχητικά νέα: Η Γαλλική Επανάσταση είχε φθάσει στις Βερσαλλίες. Θυμωμένοι οι Παριζιάνοι έκαναν επιθέσεις στο παλάτι. Η βασιλική οικογένεια αναγκάσθηκε να το εγκαταλείψει το επόμενο πρωί και δεν γύρισε πίσω ποτέ.

Οι Βερσαλλίες, που μόλις έξι χρόνια πριν είχαν δει τη συνθήκη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, έγιναν το μισητό σύμβολο της τυραννίας στη χώρα τους. Ογδόντα χρόνια μετά ο διάσημος αμερικανός συγγραφέας Μαρκ Τουέιν επισκέφθηκε τις Βερσαλλίες. Ακόμα και αυτός ο ένθερμος δημοκράτης θαύμασε ό,τι έβλεπε. «Κατηγορούσα τον Λουδοβίκο 14ο, που χάλασε διακόσια εκατ. δολάρια ενώ το ψωμί σπάνιζε, αλλά τώρα τον συγχωρώ» είπε.

Οι Βερσαλλίες ακόμα και στις μέρες μας είναι υπέροχα όμορφες. Ειδικά Άνοιξη και Φθινόπωρο, κοιτάς σαστισμένος και προσπαθείς να καταλάβεις αν είναι αληθινές κι ότι είναι στη γη κι όχι στον κήπο της Εδέμ. Και σχεδόν πιστεύεις ότι είσαι δούκας ενός εξαίσιου ονείρου.

Του συνεργάτη μας ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΥΣΤΙΛΙΑΔΗ -ENLEFKOTV.COM

Palace and Park of Versailles (part 1 of 2)

πηγή